Hoe bevalt mij ouderschapsverlof?

 Sinds eind juni van dit jaar is mijn ouderschapsverlof ingegaan waarbij ik één dag in de week minder ben gaan werken. Dat is een “dure” dag als je het doorrekent wat dit inhoudt op je salaris per maand. Helemaal als je dat vergelijkt met het tarief van de kinderopvang waar we gebruik van maken. Puur in een financiële zin is je kind naar de opvang sturen veel goedkoper dan gebruik te maken van de ouderschapsverlofuren. Maar het is een bewuste keus van ons om haar niet 5 dagen in de week op de opvang te hebben, maar slechts 3. Hiermee hebben wij zelf 4 van de 7 dagen in de week haar met ons alleen, en heeft ze ondertussen toch de sociale omgang met andere kinderen te pakken op de overige dagen. Maar hoe bevalt het mij nu deze dag vrij.

Ouderschapsverlofdag

Laten we voorop stellen dat het in het begin een aanpassing was. Waarbij als extra moeilijkheidsgraad, althans dat vond ik, de grens tussen werk en thuis zelf heel duidelijk moet maken. Zoals jullie weten werk ik sinds maart 100% uit huis en weet ik niet eens meer hoe het kantoor eruit ziet. De omschakeling van werk naar thuis op werkdagen is in een fractie van een seconde waardoor de grens tussen “echt” thuis zijn weg is. Dit heb ik na al die maanden nog steeds niet helemaal op orde gezien de kleine natuurlijk een hoop aandacht vereist. Zeker op dagen dat ze thuis is (vrouwlief haar dag dus heeft) hoor je haar toch en luister je toch stiekem mee, ook al weet je dat ze in goede handen is. Maar tijdens de lunch ben je toch weer even met haar aan het spelen evenals, als je even koffie of thee komt halen. Het vloeit heel snel over van het ene naar het andere moment en dus gedachte. Dat heeft natuurlijk ook veel voordelen, want hoeveel mensen uit eerdere generaties hebben het opgroeien van hun kind zo meegemaakt..... niet veel en daar ben ik mij dan ook echt wel bewust van. Elk voordeel heeft zijn nadeel zullen we maar zeggen.

Maar genoeg hierover, ik ging het hebben over mijn ouderschapsverlofdag. Hoe bevalt die mij?

In het begin wil je de dag toch zo efficient mogelijk indelen, want ja, je wilt ook klusjes in huis doen, zaken afmaken, toch stiekem nog even wat voor werk doen (want dat gaat ook gewoon door, waarvoor mijn collega's mij ook al waarschuwde). Maar ik merkte aan mijzelf dat ik er letterlijk gestrest van werd. Want je kan wel raden, met zo een kleintje om je heen wordt de dag voor je bepaald :-). 

Inmiddels begin ik mij dan ook anders op te stellen. Het is een vrije dag, en op deze vrije dag moet je helemaal niets. Het is letterlijk een vrije dag. Bedenk je dat je toch nog lekker een blogpost wilt maken, dan kan je zeker eraan beginnen, maar zolang je maar niet in je hoofd haalt dat je hem ook af krijgt die dag is het helemaal prima. En zo geldt dat met alle klusjes. De dag staat in het teken van lekker met je kind bezig zijn en rustig aan te doen. Immers, je bent vrij!. 

Deze mindswitch heeft ervoor gezorgd dat ik er nu ook echt van kan genieten. Niets moet alles mag, en als ik iets af krijg, des te beter! Wil ik toch nog wat voor werk doen, prima. Iets anders, ook prima. Lekker op de bank op de ipad blogs lezen, ook helemaal prima. De klusjes komen in het weekend dan wel weer.

Als resultaat zijn we lekker veel aan het lopen en aan het spelen samen, en is het zo weer 1,5 tot 2 uur verder, waarna ze weer een slaapje moet doen om het vol te houden. Ik loop dan ook vele kilometers met haar en heb de hele omgeving al gezien, zelfs op plekken waar ik nog nooit ben geweest heb ik ontdekt. Heerlijk!

Door deze instelling merk ik ook dat de werkstress zich prima loslaat, want ondanks dat ik nu 80% maar werk, is het werk nog steeds genoeg voor 100%. De andere dagen werk ik dan ook wat langer om het op te vangen, maar als dat ook niet genoeg is, dan heb ik daar wel eerder vrede mee dan vroeger, op de donderdag ga ik in ieder geval niet lopen stressen erom. Het is maar werk :-). 

Conclusie

Het heeft even geduurd, maar ik geniet echt van de dag vrij en haar zo intensief te zien opgroeien. Hoewel het een ongelooflijk dure dag is, heb ik (en mijn vrouw) er nog geen enkele spijt van om hem te hebben opgenomen. 

Hoe vonden jullie ouderschapsverlof? En hebben jullie dit gebruikt of gelaten?