Hoera! Ik ben weer papa geworden!

 Het is zover! Na veel ellende, pijn, verdriet, emotie en andere narigheden is er nu reden voor blijdschap. Want ik ben voor de tweede keer vader geworden van een beeldschone dochter! 

De bevalling

Afgelopen donderdagochtend begon het allemaal. Net als bij de eerste, via een plekje om ingeleid te worden maar eerst met een ballon de juiste rijping krijgen. Deze keer op 39,5 week in plaats van 38 weken. Vol goede moed togen we af naar het ziekenhuis om de ballon te plaatsen. Eenmaal daar aangekomen bleek dat de ballon helemaal niet nodig was! Er was al 4 cm ontsluiting. Er werd gebeld met de verloskunde om te kijken of er een gaatje was. Maar het bleek helaas niet zo te zijn en werden op de spoed lijst gezet om gebeld te worden als er plek was. We mochten weer naar huis en de telefoon werd op standje “zeer luid” gezet.

Om 12:00 werden we gebeld dat er een plekje voor ons vrij was gekomen en dat we langs mochten komen. Wat betekende dat we om 13:00 daadwerkelijk weer terug waren. Op zich was het wel even fijn weer thuis te zijn, nog even aan het werk te gaan een paar uurtjes en nog wat te eten. Beter dan wachten in het ziekenhuis op een bankje.

Om 14:30 zijn haar vliezen gebroken en begon het kort daarna te rommelen in haar buik. Zonder opwekkers is alles in het lichaam vanzelf opgestart en werd het logischerwijs steeds heftiger voor haar. Om 16:00 was het inmiddels 7 cm ontsluiting en werd het echt heftig en ging het nog sneller wat om 18:30 al volledige ontsluiting betekende. 

Na het vinden van de juiste positie en iedereen er klaar voor was, begon het persen om 18:50 en konden we haar om 19:17 verwelkomen in deze wereld.

Dat allemaal zonder pijnstilling voor moeders! Wow! Wat een oerkrachten kwamen erbij vrij en wat mooi om zo iets weer als vader mee te maken. 

Alles gaat goed met moeders en de kleine en daar zijn we blijf mee.

De roze wolk

En nu is het tijd om op de roze wolk te zitten, te genieten van de momenten die we samen hebben en elkaar te leren kennen. Dat lijkt al aardig te lukken en het is een schat van een kind! Heel anders dan haar oudere zus. Veel rustiger en veel sneller tevreden. Wij als ouders kunnen tot op heden daarom er trots op zijn. Maar goed, dat kunnen ook de befaamde “famous last words” zijn natuurlijk!

In ieder geval genieten we met volle teugen!