Mijn financiële leven en de keuzes daarbij

 Voortbordurend op de vorige blogpost over geld aan mijzelf uitgeven, was ik in mijn hoofd nog niet klaar met het onderwerp. De blogpost was, teruglezend, erg negatief geschreven wat niet mijn bedoeling was. Daarom vandaag de positieve kant van het verhaal.

Onze nettowaarde

Elk jaar hou ik onze nettowaarde bij en elk jaar sta ik versteld van het bedrag dat ik kan rapporteren. Dat gaat niet zomaar, want het geld simpelweg over de balk heen gooien kan iedereen. Maar het structureel jaren lang de uitgaven laag houden en de inkomsten te blijven vergroten vereist discipline, structuur en doorzettingsvermogen. Allemaal aspecten die ik na 12+ jaar wel aan ons toe mag schrijven. Dit heeft er ook voor gezorgd dat we  nu ons bevinden op een koers van FI en wellicht zelfs RE. Over dat laatste is het laatste woord nog niet over uitgesproken, want het is nog steeds niet duidelijk hoe we daar nu precies vorm aan geven, of juist totaal niet. Het FI gedeelte is echter iets waar mijn vrouw en ik volmondig achter staan en waar de maandelijkse inleg van inmiddels €3.500 per maand richting de beleggingsrekening ook aan bijdraagt. 

€3.500 per maand

Als ik dit zo opschrijf is het natuurlijk een bizar bedrag. Dat is ons niet zomaar komen aanwaaien en is niet zonder slag en stoot gegaan. Om dit bedrag elke maand te kunnen beleggen hebben we aan de ene kant veel geïnvesteerd in ons werk om carrière te maken en aan de andere kant om de lifestyle inflation onder controle te houden. Salarisverhogingen werden niet opgemaakt aan nieuwe leuke spulletjes, maar gebruikt om te sparen en te beleggen.

Uiteraard is het niet in één keer gebeurd dat dit bedrag die kant op is gegaan maar is dit mondjes maat gaan verschuiven.

Door de jaren heen is het bedrag van sparen steeds kleiner geworden en het bedrag voor beleggingen steeds groter naar mate we ons er meer comfortabel bij voelde tot het bedrag wat we daar nu zien staan. Discipline en rust zijn hierbij de codewoorden die belangrijk zijn en dat houdt ook in dat er elke maand nadat het salaris gestort is er als eerste het geld wordt overgemaakt (automatisch is hierbij het keyword) naar de beleggingsrekening waardoor je ook niet in de verleiding komt om het op te gaan maken aan andere uitgaven.

In mijn geval is dat niet een risico, daar zijn we ook achter na zoveel jaar, maar dat is ook de kracht van onze methode van opbouwen.

Jullie leven is saai

Soms heb ik wel eens gesprekken met mensen over geld. Als ik dan uitleg waar ik achter sta en waar ik naartoe wil werken is het eerste dat mensen zeggen, dat ik op een houtje bijt om het doel te bereiken. Want zeggen ze, je moet genieten van je geld. Ik ben in de beginjaren, mijn jeugdjaren, daar best wel eens door  in de verdediging geschoten. Tegenwoordig blijf ik meer op de vlakte want er zijn maar heel weinig mensen die onze levensstijl begrijpen. Vrijwel niemand weet hoe rijk we eigenlijk zijn op onze leeftijd maar zelfs met kleine dingen, zoals bijv de befaamde “bammetjes van huis” komen er wel opmerkingen mijn kant op. Het deert mij niet meer, want ik ben inmiddels zo gegroeid dat het mij niet uitmaakt hoe andere mensen over mij denken. De enige die ik belangrijk vind is mijn eigen mening en mijn gezin. En dat stukje, het leven en laten leven, heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer rust heb en nog sterker sta in de keuzes die ik maak.

De keuzes en dit blog

Dit blog zie ik dan ook steeds meer als een uitlaatklep van mij als persoon. Ooit was dat wel anders. Maar tegenwoordig schrijf ik omdat ik dit graag wil. Het maakt mij daarbij minder uit wat andere mensen uiteindelijk ervan vinden of wat ze ervan denken. Hierdoor ben ik ook vrijer geworden met het delen van cijfers. Vaak een taboe, want ze zouden toch erachter komen wie je was. Tja ik weet dat sommige mensen weten wie ik ben en ook daar heb ik mij bij neergelegd, soms krijg ik wel eens een opmerking erover. Maar de mensen die mij erop wezen hebben ook respect voor mij gekregen om wat ik deel en de discipline die ik heb. Soms heb ik natuurlijk ook wel eens uitspattingen maar over het algemeen durf ik wel te stellen dat ik steeds meer op “Gerhard Hormann” begin te lijken met vrijwel geen kleding aankopen (hij heeft 7 jaar geen kleding gekocht, dat red ik, nog,  niet) maar ook op andere financiele vlakken hebben we een zelfde zienswijze. Ware het niet dat ik een ander beeld heb bij hypotheekvrij al begreep ik dat ook hij inmiddels daar een ander idee bij heeft.

Iedereen maakt eigen keuzes

Ik pas niet in een standaard hokje, en pas mijn eigen methodes toe. Met vallen en opstaan en schade en schande. Is het de meest efficiënte methode? Vast niet. Is het de beste methode? Vast niet. Maar het zijn wel de keuzes waar ik als persoon achter sta en ons, tot op heden, geen windeieren heeft gelegd. De weg waar we ons nu op bevinden sta ik nog volkomen achter en de keuzes en, geen keuzes in mijn geval, zijn tot op heden allemaal nog in lijn van het behalen van de dat doel waarbij we al over de helft van ons doel zijn en de trein steeds harder lijkt te gaan.

Gaan we nog afwijken van dit doel? Of gaan we het doel nog aanpassen? Wellicht, het leven veranderd en de factoren erom heen veranderen ook. Net als onze denkwijze over duurzaam leven en de keuzes die we daarmee nemen veranderd ook door de tijd. Kijk maar eens 10 jaar terug hoe de wereld al is veranderd. Maar de keuzes die we nu maken op dit moment daar staan we achter. 

Terug naar het onderwerp, want ik dwaal behoorlijk af. Als ik dus geen geld overheb om aan mijzelf uit te geven omdat ik geen dingen wil kopen puur om het feit om dingen te kopen. Dan is dat blijkbaar een keuze in mijn leven die er inmiddels is ingesleten. En is dat erg? Nee totaal niet. Sterker nog, het is eigenlijk veel beter voor de wereld en onze gemoedsrust, daarbij draagt het ook nog eens bij aan het behalen van onze FO doel. Een win win situatie!

Conclusie

Het is meer een mijmer stuk geworden dan een samenhangend verhaal. Maar ik merkte dat ik erg negatief was in mijn vorige blog. De oorzaak zit dieper ben ik bang. Punt is dat ik onbewust allang afscheid heb genomen van het uitgeven van geld, maar dat mijn bewustzijn blijkbaar er nog niet klaar voor is. Ik wordt allang niet meer gelukkig van dingen kopen om het kopen. Het moet zin en nut hebben. De prikkel om mezelf te belonen is dichter bij het doel FO te komen, maar wel tegen mijn eigen voorwaardes en niet ten kostte van alles. Daarbij maak ik vaak andere keuzes dan andere mensen maar dat hoort dan weer bij mijzelf. Dat in combinatie met het feit dat ik gewoon tevreden en blij ben met de keuzes van het leven zorgt er eigenlijk voor dat ik het wel goed zo vind. Goed waar we mee bezig zijn en goed hoe we daar komen. Dat andere mensen daar op neerkijken, of dat ik het stiekem toch probeer te verantwoorden. Dat moet ik lekker in het midden laten want het zijn uiteindelijk mijn keuzes in het leven en dat is gewoon helemaal prima.

Heb jij ook wel eens een mijmer moment waarin je je gedachte op een rij zet en tot conclusies komt?