Kan onze inleg op de gezamenlijke rekening omlaag?

 In navolging van de blog over het verlagen van onze buffer rekening gaan we nu iets dieper duiken hoe het nou is gekomen dat deze buffer zo groot is geworden. De essentie van deze rekening was namelijk om alleen de lasten dragen en niet als veredelde spaarrekening te gaan gelden. Om dit beter te begrijpen dienen we eerst een stukje terug in de historie gaan.

Terug naar 2010

Luxe of Zuinig is nog een kleine jongen die samen met vriendinlief een leven gaat opbouwen. We hebben net samen ons eerste huis gekocht en samen wilde we wat gaan opbouwen. Luxe of Zuinig wilde daarbij ook rekening houden met een eventuele slechte toekomst, immers je kan beter over de slechte dingen praten in een goede tijd dan achteraf in ellende. Stel dat we niet samen wilde doorgaan wilde we graag een eerlijke verdeling hebben. Hierbij stelde we dat alles wat we gezamenlijk opbouwde bij een slechte afloop ook netjes door de helft zou gaan, maar dat alles wat we hadden vergaard tot die tijd ook bij die persoon zou blijven. 

Om dit te bereiken werd er een gezamenlijke rekening in het leven geroepen waar wij allebei maandelijks geld op zouden inleggen om zo de lasten te kunnen dragen van ons gezamenlijke leven. Het salaris bleef hiermee ook gescheiden.

Flash forward naar 2022. En feitelijk is deze setup niet veranderd, nog altijd leggen wij maandelijks geld in op de gezamenlijke rekening en worden de vaste lasten hiervan betaald. Maar de gezamenlijke rekening groeide ook steeds meer en meer. Door de jaren heen kwam het steeds vaker voor  dat we dan ook makkelijker werden als we een aankoop deden via deze gezamenlijke rekening waardoor we geen geld overhevelde van onze persoonlijke rekening. De buffers groeide en feitelijk veranderde langzaam de “lasten” rekening naar een “spaar” rekening.

Maandelijkse inleg

In de eerste jaren wilde ik zeker zijn dat we niet te weinig geld zouden hebben op de gezamenlijke rekening. Ik hier precies bij hoeveel we nodig zouden moeten hebben en op basis hiervan zette ik een maandelijks bedrag vast. Vanaf 2010 was deze gesteld op €1.000 p.p. Per maand. Dit bleek een goede bedrag te zijn want dit bedrag is tot december 2015 gelijk gebleven zonder dat we het hebben hoeven aan te passen.

Maar het leven werd duurder en duurder met als gevolg dat ook wij, ondanks besparingen, alsnog het bedrag moesten aanpassen. Dit werd €1.150 en hebben we niet lang volgehouden namelijk tot oktober 2018 waarna we wederom het bedrag aanpaste naar €1.200 p.p.

Dit bedrag is vier jaar later nog steeds hetzelfde en hebben we niet meer aangepast. Maar de trend is duidelijk, we zijn meer gaan inleggen terwijl we, zeker de afgelopen twee jaar, minder zijn gaan uitgeven.

Trendbreuk

Er zijn namelijk wel wat veranderingen op te merken in de eerste tien jaar (2010-2020) en deze laatste twee jaar.

Zo heeft corona plaatsgevonden waardoor we aanzienlijk minder geld zijn gaan uitgeven. En hebben we effectief gezien minder of gelijke uitgaven ten op zichtte 2010.

Bovendien zijn we geld gaan terugkrijgen van de belastingdienst door de inleg in de derde pilaar van ons pensioen stelsel. Doordat dit aanzienlijke bedragen zijn die terugkomen is er ook een positieve cashflow ontstaan, mede omdat de maandelijkse inleg ook gewoon doorgaat. Bovendien vinden er minder vakanties plaats en dit allemaal zorgt ervoor dat de rekening bleef groeien en groeien. Een luxe probleem!

De weg voorwaarts

Nu zijn er een aantal overwegingen waar we rekening mee moeten houden.

1. Corona begint nu echt een keer op te houden en daarmee zullen onze variabele kosten gaan stijgen

2. We zullen vaker naar kantoor moeten wat ook voor extra kosten gaat zorgen

3. De belastingteruggave kan zomaar weer betalen worden als de Box 3 regels gaan veranderen

4. Het leven is duurder geworden door hoge inflatie

Dit zijn allemaal overwegingen die ik ergens in moet verwerken als ik een nieuw bedrag vaststel. Want als ik puur naar de uitgaven kijk op dit moment is €2.400 per maand veel te veel en zouden we toe kunnen met €2.200 gebaseerd op het gemiddelde van afgelopen jaar. Dat houdt in dat we elk jaar €2.400 “teveel” op de gezamenlijke rekening zetten.

Maar op basis van bovenstaande 4 genoemde overwegingen geldt eigenlijk ook dat ik niet kan stellen dat we terug kunnen naar €1.100 p.p. Simpelweg omdat er te grote onzekerheden zijn.

Keuze

Daarom heb ik besloten om de inleg gelijk te houden aan €1.200 p.p. Maar wel elk jaar het “overschot” terug te storten naar onze privé rekeningen. Dit kan dan weer gebruikt worden voor allerlei zaken zoal bijv  extra investeren, gewoon wat geks kopen of voor een latere bestemming reserveren. Door het op deze manier op te lossen kunnen we aan het eind van het jaar zien hoeveel “overschot” we nu daadwerkelijk hebben en weten we hopelijk ook hoeveel onze uitgaves gaan zijn in een post-corona tijdperk. 

Hoe zit het bij jullie met de inleg op de gezamenlijke rekening?