Luxe of Zuinig ontdekt een familietrekje in geldzaken

 Al jaren letten wij op de uitgaven. Wikken en wegen wij keuzes af en vragen wij ons bij elke aankoop af of het wel echt invulling geeft aan ons leven zoals wij dachten via een 5 stappen plan. Voor sommige zal deze methode van leven teveel “gedoe” zijn. Want je leeft maar 1x. En daar zit ook zeker wat in. Want ook wij hebben natuurlijk uitspattingen, zeker voor Corona zijn intrede deed. Vakanties, verbouwingen, auto. Allemaal uitgaven waar we niet echt op de kleintjes letten en al deze regels loslaten. Maar dit weekend viel er eindelijk een muntje bij mij.

Remmen los

Het is per persoon afhankelijk waar hij/zij zijn remmen op losgooit, maar sinds Corona merk ik dat ik mij nog meer ga houden aan het 5 stappen plan, tenzij het een aankoop is voor dochter of vrouw. Mijzelf gun ik niets, zoals ik ook uiteen probeerde te zetten voor een persoonlijke aankoop. Maar voor de verjaardag van mijn vrouw was het cadeau dat ik haar gaf in de categorie “duur” nog duurder dan de persoonlijke aankoop, waar ik niet eens twee keer over na hoefde te denken of ik het wel of niet zou kopen.

Psychisch 

Eigenlijk is dat best gek dat er blijkbaar in je hoofd een soort knop zit die aan of uit gaat om op de rem te trappen en ergens over na te denken. En bij mij is deze blijkbaar vooral aan als het gaat om persoonlijke aankopen en de dagelijkse dingen in het leven, maar absoluut niet als het gaat om de categorieën die ik zojuist schetste. Je zou het kunnen zien als “pleasant” gedrag jegens anderen. Dat anderen het naar hun zin hebben en dat je jezelf wegcijfert ten faveure van anderen. Ik zal hier vast niet als enige in staan, maar het is toch opmerkelijk gedrag van mijzelf waar ik tot op heden nog niet echt bewust bij heb stilgestaan. 

Familiekwaal

Het vreemde is dat het ook nog eens een familiekwaal is waar ik mijn moeder altijd van beschuldig. Ze doet namelijk exact hetzelfde. Ze gunt zichzelf absoluut niets, en we moeten altijd helpen om haar te overtuigen het gewoon te doen, terwijl er richting ons en anderen niets te gek is. Jaren heb ik dat raar gevonden, om nu opeens tot het besef te komen dat ik net zo erg ben. 

Daarom genen..... het is letterlijk iets waar je niet aan kan doen en waar je mee geboren bent en vaak bij je ouders al trekken van ziet die jij, bewust of onbewust, overneemt. Voor mijzelf is dit wel een openbaring die voor anderen wellicht zeer obvious was. Want dat houdt ook in dat ik er rekening mee kan houden. Soms moet je ook gewoon uit de band springen voor jezelf. Niet zo zeuren en gewoon doen!

Hebben jullie ook een trekje uit de familie die je voorheen verafschuwde?