Wat als alleen “ik” FIRE wil worden?

Na het lezen van een post van FinanceMonkey over hoe hun plan 180 graden veranderd is van hun eerdere ideale beeld zette dat mij aan het denken voor een eigen blogpost hierover. Want in huize Luxe of Zuinig wordt er ook vaker over gesproken en zijn de eerdere zaadjes die groeien, in onze ogen ideaal leken, wellicht toch niet zo ideaal als we willen doen voorkomen.

Ambitie

Mijn vrouw en ik hebben allebei drukke banen. Nu met het thuiswerken is het niet “rustiger” geworden en we bellen de hele dag wat af met allerlei mensen over de hele wereld. Dat stopt vaak niet nadat we de verplichte 32 uur hebben afgerond in de week, maar gaat door in de avond of weekenden. Waarbij vrouwlief de afgelopen paar weken letterlijk elke avond en elke dag van het weekend ook heeft gewerkt. Ik ben gestopt om de uren te tellen zullen we maar zeggen. Een noodzaak om het werk te voltooien. 

Zoals je begrijpt is “tijd” en vooral het tekort aan tijd hier een probleem waar ik al eerder over blogde. Voor mijzelf probeer ik mij meer te houden aan de uren, en gezien de ontwikkelingen op werk lijkt het er ook op dat ik mij beter hieraan kan gaan houden, mits ik mijzelf onder controle hou. Het nadeel bij Luxe of Zuinig en vrouwlief is namelijk dat we het werk veel te leuk vinden….. En tja dan is een uurtje hier en daar niet zo erg om extra te werken. Nou goed en daar wringt ook wel een beetje de schoen.

De ambitie die we namelijk hadden was dat we gezamenlijk FIRE zouden worden en beide stoppen met werken, of op zijn minst Barista FIRE wilde worden waarbij een minimum loon baan voor 16 uur al voldoende zou zijn om mee rond te komen. Maar na wat gesprekken met vrouwlief merk ik toch wel dat ze de baan momenteel zo leuk vind dat stoppen helemaal geen wens is. Ja ze baalt ervan dat ze zoveel moet werken om het rond te breien, maar de voldoening die het geeft als het voor elkaar is, is ook dusdanig groot het het waard is. En dat zet mij wel aan het denken. Persoonlijk wil ik nog altijd samen FIRE worden en de keus kunnen maken om te stoppen wanneer we willen, maar als vrouwlief ervoor kiest om door te blijven werken dan kan dat zomaar een hoop jaren afsnoepen van het doel dat bereikt moet worden.

Change of plans?

Maar hoeveel jaar heb ik dan nog nodig om FIRE te worden voor mij alleen? Zoals gezegd zouden we met ons 43st Barista FIRE kunnen worden. Maar voor mijzelf is dit natuurlijk een heel ander eindbedrag wat ik zou moeten behalen. 

Op basis van een bierviltjes moment kom ik dan tot het volgende bedrag. Momenteel leggen we allebei 1200 euro in per maand op de gezamenlijke rekening, hier wordt alles van betaald op de vakanties en zorgverzekering na. Beide kosten nagenoeg 2000 euro per jaar (even ruim genomen). Dat is 333 euro per maand. Maar laten we zeggen dat ik 1600 euro per maand nodig heb om het wederom ruim te houden. 

Op basis van 3,5% onttrekkingen kom ik dan uit op 548.571 euro dat ik nodig heb om mijzelf FIRE te noemen. Een korte optelsom van mijn nettowaarde op 1 januari 2021 geeft mij dat ik op 403K momenteel zit. Dat zou betekenen dat ik nog 150K nodig heb om mijzelf FIRE te noemen. Met mijn huidige 60% savingsrate kwam ik vorig jaar op een inleg van rond de 45K exclusief rendement en dividend. 

Op de bierviltjes methode zou ik puur op inleg gebaseerd nog 3 jaar nodig hebben om mijzelf FIRE te noemen. Met dividend en rendement kom je iets eerder uit maar dat noem ik marge gezien er nog wel een aantal zaken zijn die dan anders moeten. Als ik puur met 1200 euro reken zou het al met één tot twee jaar mogelijk zijn, maar zal ik dingen moeten laten wat ik momenteel niet bereid ben om te doen.

Opties

Tuurlijk is dit gebaseerd op een bierviltjes methode. Zijn er nog een hoop haken en ogen die beantwoord moeten worden en is het ook maar de vraag of dit de weg is die ik (we) wil(len) bewandelen. Ik durf met vrij grote zekerheid te zeggen dat ik niet over drie jaar wil stoppen met werken in ieder geval ;-). Punt is alleen dat als mijn vrouw zou kiezen om niet te willen stoppen er opeens andere keuzes zijn die gemaakt kunnen worden en dat de berekening ook heel anders wordt. 

Hoe nu verder?

Dit geeft aan, en was ook de reden voor de blogpost, dat niets zo veranderlijk is als de mens. Enkele jaren geleden was het ideaal beeld om volledig te stoppen voor ons beide. Inmiddels met het hervinden van ons werkgeluk in nieuwe rollen is dat niet meer zo vanzelf sprekend, hoewel puur naar tijd kijkend dit niet zonder meer gesteld kan worden. Gelukkig is dit niet het enigste aspect waar naar gekeken moet worden als het gaat om werkgeluk. 

Het geeft ook aan dat de behoeftes met de jaren veranderen en dat is op zich ook niet zo onlogisch. Je wordt ouder, en hopelijk ook wijzer, en ziet dingen soms anders dan eerst. Het streven om volledig FIRE te willen worden veranderd niet, want dat geeft je de vrijheid om die keuzes in eigen handen te hebben en naar mate de jaren vorderen ook van koers te kunnen wijzigen. Maar het geeft ook aan dat als je niet voor gezins FIRE gaat je wel jezelf meer beperkt in de mogelijkheden. Immers, je partner kan nooit zomaar besluiten mee te gaan doen. Daarnaast ben ik van mening dat het ook voor spanningen in de relatie kan zorgen als je niet beide hiervoor kan kiezen, ongeacht of de persoon wel of niet ervoor kiest moet het altijd mogelijk zijn indien de situatie veranderd. Immers je doet het ook samen opbouwen en bent aan deze reis ook samen begonnen. Dat is althans mijn filosofie. 

De conclusie is dat hoe ideaal het beeld een paar jaar geleden was dat we beide zouden stoppen wanneer het mogelijk is, nu wellicht achterhaald is. Stoppen met FIRE zullen we niet doen, want de vrijheid die het ons geeft om die keuze te kunnen maken is nog steeds waarnaar we willen streven. De invulling ervan zal echter wellicht er anders uit gaan zien. In ieder geval heb ik voor mij persoonlijk nog drie jaar te gaan voordat ik de eerste mijlpaal heb bereikt, persoonlijk FIRE. In die drie jaar moeten wij ook op zoek bij onszelf wat we nu eigenlijk willen gaan doen en hoe wij daar willen komen. 

Gaan we na drie jaar nog zes jaar door? Zijn er na drie jaar allebei het al beu, en gaan op zoek naar een andere baan die wellicht nog meer voldoening geeft maar voor een lagere vergoeding waardoor FIRE voor beide iets langer duurt? Zijn de omstandigheden zo gewijzigd (belastingregels, kabinet, gezondheid, wereldoorlog, etc) dat ons hele plan sowieso omgegooid moet worden? 

In al die gevallen weten we dat we ons geen zorgen hoeven te maken over “F.Y. money” potje die aanwezig is en ons de kans bied om te kiezen wat wij willen. Dus ondanks dat we nog niet beide FIRE worden, noch dat we weten hoe wij daar gaan komen. Geeft het nu al de rust dat we weten dat we een keuze hebben. Nu moeten we alleen nog zelf erachter komen wat we nu echt willen! Ondertussen volgen we het plan die we sinds 2010 hebben ingezet.

Veranderen jullie ook wel eens van mening hoe je later oud wilt worden?