Tijd en vooral het tekort eraan

 Iedereen ervaart het fenomeen tijd anders. Het is dan ook een abstract iets waar wetenschappers feiten aan hebben opgehangen om het een “tastbaar” iets te maken. Maar er zijn nog een hoop zaken onbekend aan het fenomeen tijd en hoe die zich in ons leven bevind. Van paralellen universums tot biologische en andere tijdszaken. Nou goed, voordat ik mij helemaal los laat gaan op  dit vlak weer terug naar het eigenlijke onderwerp. Want één ding is zeker we hebben altijd een tekort aan dit goedje, althans ik ;-)

24 uur

Mij is geleerd dat een dag 24 uur heeft, waarvan je er zeker 8 daarvan kwijt bent aan slapen. Daarnaast ben je op een werkdag ook nog eens 8 uur kwijt aan werken. Ergens zal je nog moeten eten wat ook ongeveer 2 uur op een dag kost en zo zijn 18 uur van de dag al verdwenen. In realiteit heb je hiermee 6 uur per dag voor jezelf in deze coronatijd, want je mist de reistijd. Maar vaak worden deze uren toch opgesnoept waardoor je al blij mag zijn met een uurtje voor jezelf op een gemiddelde werkdag.

In het weekend liggen de verhoudingen gelukkig was beter, maar wordt de tijd vaak opgesnoept aan huishoudelijke klussen of familie taken. Helemaal prima natuurlijk maar de tijd die overblijft is nog steeds beperkt hierdoor. Als gevolg hiervan zie ik mijn privé to-do lijstje steeds langer worden in plaats van korter.

Oorzaak en gevolg

Door corona is er meer ruimte gekomen in de agenda. Hier was ik erg dankbaar voor, want deze tijd heb ik nuttig kunnen inzetten voor dit blog, maar ook toch zeker voor aandacht en ruimte voor de kleine spruit. Waarbij de eerste 9 maanden van haar leven, in retrospect, ondanks slechtere nachten een stuk “makkelijker” waren dan de maanden die daarop volgden. De tijd die ik kon besteden aan bloggen, lezen, gamen, huishoudelijke taken, tv kijken, de tuin e.d. Was veel beter verdeeld en hierdoor ook veel efficiënter. Ik had echt tijd over en dat vertaalde zich in rustigere weekenden. Maar na die tijd merk ik aan mijzelf dat het moeilijker werd om alles te combineren. Werk werd drukker (lees meer uren). De kleine had meer aandacht en tijd nodig en andere taken begonnen ook te schuiven van overdag naar avond en weekend. Dit is een langzaam proces geweest die ik niet eens bewust door heb gehad tot ik tot het besef kwam dat ik steeds minder tijd overhield voor mijzelf en ik er, plat gezegd, chagrijnig van werd. En je weet het wat het is, als het je humeur begint te beïnvloeden, dan is het tijd voor actie want anders blijf je erin hangen.

Actie en reactie

Maar hoe nu verder? Er zal wat moeten veranderen om deze cyclus te kunnen doorbreken en de ziekte van vorige week heeft alleen maar voor meer achterstand gezorgd. Dus hoe komen we eruit? Eraan toegeven is iets wat ik niet zomaar accepteer en mijn eer te na is ;-) Dat is dus zeker niet het antwoord. Nee het moet gezocht worden bij werk. Het wordt weer tijd dat ik mij hier beter aan de werkuren ga houden, en nee dit geldt niet alleen voor mij maar ook voor vrouwlief. Beide werken we nu nog maar 32 uur in de week, maar de keren dat we dat echt halen is op één hand te tellen. Totaal niet erg, want we vinden het leuk. Maar als het je persoonlijke leven begint te raken omdat je tijd te kort krijgt is het tijd om toch wat te gaan minderen. Je krijgt er immers ook niet voor betaald ;-).

Tweede actiepunt is achterstallige klusjes te gaan doen op de momenten dat wij ons ouderschapsverlof hebben en onze kleine spruit aan het slapen is. Ook de wat grotere klussen. Ze is inmiddels weer wat ouder en slaapt een stuk dieper waardoor ze niet van elke boe of bah wakker wordt. Hierdoor is er meer ruimte van huishoudelijke taken en andere activiteiten om en rond het huis waar je anders geen tijd voor hebt en blijven liggen.

Voorwaarts

Hoewel de ingrepen klein lijken en eigenlijk no-brainers is het besef dat tot deze inzichten heeft geleid dat bepaald niet. Mensen zijn gewoonte dieren, een ritme/actie is uitvoeren en in blijven hangen is heel vanzelfsprekend. Maar het herkennen dat je in een spiraal terecht bent gekomen is dat totaal niet. Daarom ben ik blij dat ik alle gedachtes op een rij heb gezet, het besproken heb met vrouwlief en we tot een plan van aanpak zijn gekomen. Dit zorgt er hopelijk voor dat we allebei weer meer tijd over gaan hebben voor privé zaken en daardoor weer de slechtere emoties van ons af weten te schudden.

Belanden jullie ook wel eens in een spiraal waarin je jezelf ziet wegzakken?