De verplichte thuisvakantie van 2020 door corona

2020 is een bijzonder jaar, we zijn ouders geworden van een prachtige dochter en hadden sowieso op voorhand al besloten geen verre vakantie te boeken, maar lekker ergens dichtbij te gaan vertoeven. Maar toen kwam “corona” en was er van de gedachte vakantie helemaal niets meer over, thuis zijn voelt aan als vakantie.... of toch niet?

Maart

De geboorte van onze dochter, in het weekend dat er strengere maatregelen werden aangekondigd, waren wij in het ziekenhuis. We hielden er al rekening mee dat we geen kraambezoek zouden hebben, maar we dachten dat dit snel daarna vast wel mogelijk moest zijn. Het kwam ons ook wel goed uit, lekker rustig gezamenlijk wennen aan de gedachte dat we vanaf nu een familie waren.

April

Mijn opgenomen maand vakantie zit erop, en ik moet weer terug aan het werk. Echter anders dan anders, want ik mocht niet meer op kantoor komen. Thuiswerken dus. Dat was even wennen, maar goed, net een maand “vakantie” gehad dus dat redden we wel! Hier beginnen we ook te grappen wie het langs thuis zou zijn, mijn vrouw met haar zwangerschapsverlof of ik.....

Mei

Weinig vooruitgang op alle vlakken, vrouwlief gaat zich langzaam voorbereiden op een terugkeer naar het werk in juni en ik kabbel lekker door met werk. Inmiddels volledig gewend aan thuiswerken. Vakantie is nog niet iets waar we aan denken.

Juni

Zo zijn alweer 3 maanden voorbij, met weinig verandering, weinig uitjes en eigenlijk alleen een routine van thuis zijn, werken, boodschappen en repeat. De sleur begint er een beetje in te komen en vrouwlief is blij dat ook zei weer even kan gaan werken en met “andere” in contact kan komen.

Juli

4 maanden later zijn we nog steeds niet veel buiten de deur geweest, het bezoekje aan het tuincentrum dat we in maart hadden gepland is nog steeds niet uitgevoerd. We hebben nog geen moment samen alleen gehad en we zijn beide weer aan het werk, waarbij de 1 op zolder zit en de andere beneden. Daarnaast zijn we ook allebei 4 dagen gaan werken. Echter zijn we de rest van de tijd lekker bezig met ons kind en gezin als ze niet op de opvang zit. De bedachte uitjes samen met onze kleine zijn er echter niet bij. 

Nog nooit hebben we zo een lange periode meegemaakt dat we thuis zijn geweest en zijn we blij dat ons huis van alle gemakken voorzien is en we toch lekker een ommetje kunnen maken zonder eerst op een lift te hoeven wachten, of gewoon lekker in de tuin kunnen zitten zonder afhankelijk te zijn van een park in de buurt. (ik zou nu niet graag in een appartement willen zitten)

Dus hoewel het niet de ideaalste situatie is, voelt het toch als een vakantie. Je bent beperkt in wat je kan doen, maar doordat we een kleine meid hebben was deze leefruimte sowieso al beperkter. Daarnaast bevat ons huis alles wat we eigenlijk willen en komen we er ook goed tot rust zonder dat de muren op je af komen. Als gevolg hiervan heb ik ook niet echt behoefte aan een vakantie ergens anders. Een zonnetje, een open schuifpui en een koelkast dichtbij is al voldoende om te kunnen genieten van het hier en nu, en natuurlijk alle quality time die ik opdoe als nieuwe vader. Een unieke situatie die ook nog voordelen heeft!

Hoe gaat het verder met jullie, kijken jullie uit naar een vakantie?