Sommige mensen hebben een bord voor hun kop

 Deze post, net zoals elke andere blogpost op mijn blog, is mijn persoonlijke mening op basis van een zeer beperkte kijk op iemand zijn/haar leven in een tv programma. Maar toen ik het zag, was ik er zo verbaasd over dat de personen zelf niet inzagen dat het probleem bij hunzelf lag…

Wordt u al geholpen?

Ik vind weinig tv programma's  echt leuk om te kijken, maar daar zijn enkele uitzonderingen bij. Zoals bijv “De rijdende rechter” of het programma “Wordt u al geholpen”. In de eerste zijn vaak situaties waar een dieper probleem onderliggend is wat mensen zelf niet meer door hebben, en zich om de kleinste zaken druk kunnen maken. Het is daarmee echt een psychologisch programma waar ik niet zozeer om de problemen kijk, maar meer hoe mensen ermee omgaan om daar zelf lering uit te trekken hoe het vooral niet moet of signalen te herkennen waar je op moet letten. 

Het tweede programma is wat laagdrempeliger en zijn ook korte zaken wat voornamelijk gaat over onenigheden tussen consument en fabrikant. Maar sinds kort hebben ze ook financiën, opvoeding en diëtisten die aan het woord komen. Vooral de eerste twee vind ik nog wel interessant om te horen hoewel de adviezen die ze krijgen, vooral bij de eerste, nogal…… basic zijn zullen we maar zeggen. 

Bord voor de kop?

Maar nu was er een aflevering in “Wordt u al geholpen?” Waar mijn mond toch wel weer van openviel hoe sommige mensen echt een bord voor hun kop hebben als het gaat om financiën.

Het stel, mid vijftigers, had een droom. Ze wilde naar Graceland in Amerika. Of anders als troostprijs naar Benidorm. Maar sparen lukte hun niet niet want de man kon geen werk vinden en zij werkte niet veel en moest het doen met een netto inkomen (exclusief toeslagen) van 1300 euro. Met toeslagen kwamen ze uit op ongeveer 1900 euro en dat gaven ze ook maandelijks uit waardoor sparen onmogelijk was voor hun. Ze lette al op de kleintje volgens hun en besparen ergens op was onmogelijk.

Een kijkje in hun uitgaven was al veelzeggend. Zo gaven ze met zo’n tweeën 500 euro uit aan boodschappen, 160 euro aan roken en zo waren er ongetwijfeld nog wel meer posten wat behoorlijk hoog was in vergelijking met hun inkomen.

De eerste reactie dat ze daarop wel konden besparen was, “Nou dan mag je mij laten zien hoe dat moet”. De toon was gezet, de irritatie droop van het beeldscherm af hoe het lef werd getoond dat zij, die vinden dat ze op de kleintjes letten, en het al zo zwaar hadden, niet hun best deden om op de kleintjes te letten. Ze gaven toch aan dat besparen niet mogelijk was en zeker niet op de boodschappen! Ow ja, en dat roken….. echt niet dat ze daarmee gingen stoppen. 

Het andere onderwerp waar de frustratie en boosheid van het scherm droop was aangaande de werkloosheid van de man. Hij kon naar eigen zeggen geen baan vinden vanwege medische problemen en zijn leeftijd. Zonder te bagataliseren dat hij geen echt medisch probleem heeft, was zijn uitleg waarom hij geen werk daardoor vond, dubieus at best. In ieder geval lag het vooral niet aan hem dat hij geen werk had. Maar op het moment dat er werd gesuggereerd waarom het niet werkte via het uitzendbureau kwam de echte aap uit de mouw.

Toeslagen

Het werk dat de man aangeboden kreeg was dusdanig weinig dat hij aan het einde van het jaar het geld weer kon inleveren doordat ze teveel toeslagen hadden ontvangen. Hij werkte dus voor jan doedel. Waarmee hij dus eigenlijk aangaf dat hij zich in een gouden kooi bevond en het wel lekker vond dat hij geld kreeg zonder dat hij er werk voor wilde doen. Maar wat de man niet doorzag, was het feit dat door op deze manier aan het werk te gaan je uitzicht krijgt op een baan met meer uren of zelfs een andere baan. Immers gezien worden bied mogelijkheden. Maar in plaats daarvan had de meneer een bepaald beeld in zijn hoofd hoe de baan moest zijn/worden en wat dit dan moest betalen. Waarschijnlijk een onmogelijk beeld die inderdaad niet haalbaar was op dit moment en waardoor hij eerder lekker werkloos kon blijven, want dan kwam er ook geld binnen en kon hij zijn spelletjes blijven spelen met een sigaretje erbij.

Hoe het vooral niet moet

Dit vond ik zo een typerend stukje van 10 min tv waarin ik sommige Nederlanders inderdaad in zie zitten. Klagen dat ze niet op vakantie kunnen, het aan de wereld ligt dat alles onbetaalbaar is en dat ze zo zielig zijn en geen werk kunnen vinden. Terwijl ze zichzelf in een “gouden” kooi bevinden waar ze eigenlijk zich wel comfortabel in voelen en toch inkomsten genereren via toeslagen of andere overheidsgelden en daarmee alsnog een behoorlijk inkomen van ongeveer 1900 euro binnen weten te slepen. Het is zeker geen vetpot, maar het is ook niet niets waar er ook nog ruimte is om te gaan sparen als ze bereid zijn zich aan te passen en zaken in hun leven te veranderen.

Echter ze kozen er beide voor om in de slachtoffer rol te blijven, het advies als onzin te noemen en vooral zo door te gaan en de klagen op de wereld dat iedereen tegen hun is terwijl inzicht/aanpassing en vooral werk de wereld in een ander perspectief zal gaan zetten met juist meer ruimte voor vrijheid.

Gelukkig was het eindcommentaar van Victor Brands dan ook vlijmscherp als het gaat om die twee, alhoewel ze volgens mij die context volledig langs zich heen lieten gaan, of niet oppikte. 

Waarom blog ik nu hierover? Omdat ik het jammer vind dat mensen in een slachtoffer rol gaan, en adviezen direct afserveren zonder een poging te doen om het te proberen. Het zet je namelijk met je rug tegen de muur, en alles en iedereen om je heen is slecht of is tegen je. Met die insteek kom je niet uit dat gat zonder een verandering aan te brengen aan je leven. Het vereist actie en inzicht in je financiële huishouding om verandering aan te brengen. Dit laatste was duidelijk niet het geval bij deze mensen of ze staan op zijn minst los van de realiteit. En dat is zonde, want door het te accepteren kunnen ze met gemak naar Benidorm of zelfs sparen voor Graceland en daarmee hun geluk weer vinden. In plaats daarvan kozen ze ervoor om in het negatieve te blijven en te mokken op de wereld.

Voor wie de aflevering wil terugkijken (10 min stukje). Kan dit hier kijken het stukje begint vanaf 30 min.

Wat vinden jullie van dit soort mensen?