Luxe of Zuinig heeft last van “betaalpijn”

 Luxe of Zuinig is dit jaar goed bezig. Sinds het abonnement op de bieb die we 2 jaar hebben leest hij zich een slag in de rondte. Inmiddels ben ik een boek aan het lezen genaamd “Geld & Gedrag”. Een inkijkje in hoe we worden gestuurd in bepaalde keuzes vanuit marketing en hoe het komt wat we doen dat we doen. Maar in dit boek stond ook het principe “betaalpijn” en het lijkt erop dat ik daar erg last van heb.

Betaalpijn?

Zoals jullie weten heb ik moeite om uitgaven aan mijzelf te verantwoorden. Ik werk met regels en zeer sporadisch klap ook ik eens uit de school. Maar over het algemeen overdenk ik mijn zonden en hou ik mij aan mijn eigen regels. Ik vroeg mijzelf altijd af waar dit nu precies vandaan komt, en wat ik eraan kan doen om minder streng te zijn. In dit boek heb ik een deel van de verklaring gevonden.

Betaalpijn is het moment tussen het uitgeven van je centen en wanneer je de aankoop “consumeert”. Wat blijkt, hoe langer tussen die twee zit des te minder “betaalpijn” je zult hebben en hoe meer je geniet van de aankoop zonder hier betaalpijn van te ervaren.

Een voorbeeld, er zijn twee stellen die op vakantie gaan naar hetzelfde resort. Één stel neemt het all-inclusive pakket voor een hoger initieel bedrag, maar kan daarna alles op het resort doen wat hij/zij wil. Van eten tot activiteiten. Het andere stel neemt het a la carte menu waarbij je achteraf betaald voor de genoten zaken.

Het resultaat is, dat eerst genoemde stel alles doet waar hij/zij zin in heeft zonder erover na te denken of het hun nog extra geld kost. De vakantie is al “betaald” voordat je op vakantie ging en hiermee heb je alles afgekocht ondanks de hoge prijs. Het laatste stel zal op vakantie overal over na moeten denken of het, het geld waard is om aan uit te geven. Toch maar geen toetje vanavond, of toch maar niet die activiteit vandaag want dat kost best veel geld.

Daarbij komt ook nog eens bij dat het eerste stel pas weer betaalpijn ervaart zodra ze weer terug in het thuisland zijn. Waar het tweede stel bij het uitchecken nogmaals betaalpijn krijgen doordat ze nu moeten betalen voor alle kosten die ze hebben gemaakt en zullen moeten controleren of het daadwerkelijk klopt.

De conclusie is dat je in principe inderdaad veel minder geld zou uitgeven door een a la carte menu te nemen je wel jezelf opzadelt om continue na te moeten denken of het je waard is om die uitgave te doen. Bovendien is de ervaring die je zal overhouden aan de vakantie minder zijn omdat je op een heel andere manier vakantie aan het vieren bent ten op zichtte van het eerste stel. Immers die hebben van te voren al besloten dat, ondanks te hoge prijs, de pijn toen te pakken en de rest van de vakantie onbekommerd ervan te genieten.

Analogie doortrekken

Dit voorbeeld kan je op veel scenario’s doortrekken in je eigen praktijk. Feitelijk zorgt het budgetteren er ook voor dat je een potje al hebt voor een bepaalde uitgave en je dat eigenlijk al hebt uitgegeven in je hoofd aan die uitgave. Het nadeel is dat je minder makkelijk datzelfde potje gaat uitgeven aan andere zaken. Bedenk maar eens naar alle collega consuminderaars die met potjes werken. Als het boodschappen potje op is, is het op. Terwijl je wellicht gewoon geld hebt staan in een ander potje die je de komende tijd toch niet gebruikt.

Andersom is het natuurlijk ook zo dat een potje ervoor kan zorgen dat je makkelijker geld gaat uitgeven. Je hebt de “betaalpijn” al gehad door het in dat potje te storten en feitelijk het geld hiermee dus kwijt te zijn aan die uitgaven. Alles wat je er dan feitelijk van koopt zou in theorie zonder probleem moeten kunnen gebeuren.

Terug naar Luxe of Zuinig

Als we dat doortrekken naar Luxe of Zuinig is hier wat mis. Er is een potje voor “speelgeld” maar uitgeven gebeurd niet makkelijk omdat Luxe of Zuinig zelf nog eens met extra regels gaat werken. Luxe of Zuinig creëert hiermee feitelijk twee keer een “betaalpijn”. Namelijk eerst de grens om het in een potje te stoppen. En daarna de verantwoording voordat er pas geld uit dat potje mag gaan. Geen wonder dus dat het potje gevuld blijft, want het is geen echt “vrij” geld. Terwijl dat wel de bedoeling was van het potje.

Luxe of Zuinig heeft hiermee zijn eigen gouden kooi gecreëerd waarin geld uitgeven een lastige aangelegenheid is geworden voor zichzelf. 

Oplossing?

Is er dan een oplossing? Nou ja, gedeeltelijk. Potjes werken in principe hartstikke goed als je je aan dat doel houdt en wilt zien of je budget daarvoor toereikend is, zoals bijvoorbeeld onze auto onderhoud pot. Maar feitelijk maakt een potje natuurlijk niet veel uit gezien het uiteindelijk alleen creatief boekhouden is. De geldpot wordt er niet groter van en uiteindelijk komt het nog steeds van dezelfde rekening af. 

Voor mijzelf betekent dit ook dat ik iets ga veranderen aan de persoonlijke uitgaven pot. Ik ga het namelijk afschaffen. Het werkt gewoon niet voor mij en als ik iets wil hebben ga ik toch langs mijn eigen regels voordat het gekocht wordt. 

Daarom heb ik besloten de pot op te heffen en het geld gewoon op de betaalrekening te zetten, waarmee ik gekozen heb voor optie 1 in mijn blogpost. Dat zorgt er ook meteen voor dat dit geld eerst gebruikt gaat worden om de maandelijkse inleg in beleggingen te gaan sponseren zoals ik in de blogpost “de spaarrekening daalt” aankondigde. Daarmee sla ik twee vliegen in één klap.

We verwijderen een betaalpijn en we zetten het geld nuttig in, in de vorm van investeringen die ik aan mijzelf kan verantwoorden. Een win win situatie!

Ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen, want hoe “obvious” soms dingen ook zijn is het ergens kunnen lezen met voorbeelden heel erg verhelderd.

Heb jij ook wel eens een boek gelezen wat je ogen opende voor iets wat eigenlijk erg logisch is?