Hoe zorgen jullie voor een balans tussen werk en prive?
Vandaag een vraag aan mijn lezers. Zoals jullie weten heb ik een erg leuke baan waar ik heel erg van geniet, maar ik betrap mijzelf de laatste tijd heel vaak dat ik toch nog aan het werk ben terwijl ik al thuis had moeten zijn of dat ik thuis nog bezig ben terwijl het allang in de avond is.
Dit geldt niet alleen voor daadwerkelijk bezig zijn op de laptop maar ook geestelijk.
Ik probeer hier een balans in te vinden, maar ik vind het erg moeilijk om dit voor elkaar te krijgen.
Hoe zorgen jullie voor een goede werk/prive balans en wat voor tips hebben jullie voor mij?
Dit geldt niet alleen voor daadwerkelijk bezig zijn op de laptop maar ook geestelijk.
Ik probeer hier een balans in te vinden, maar ik vind het erg moeilijk om dit voor elkaar te krijgen.
Hoe zorgen jullie voor een goede werk/prive balans en wat voor tips hebben jullie voor mij?
Reacties
Ik merkte op een gegeven moment dat ik het niet meer zo goed trok, al dat extra werk.
Nog steeds neem ik teveel hooi op de vork, ook al heb ik het nu rustig...
Aard van het beestje is het.
In jouw geval, het extra werk wordt gewoon verlangd en normaal gevonden. Iedereen met een beetje betrokkenheid bij het werk, doet meer dan de normale werktijden tegenwoordig. Stress en beetje burn-out is nirmaal, zeker met de crisis die achter ons ligt, werkt iedereen meer uren dan volgens contract.
De oplossing? Thuis zo min mogelijk doen, efficientie in too formaat. Maar ook zorg voor jezelf. Telefoon en laptop dicht.
Bij mij is de tv het huis uit. Tijd sparend iets. Toegegeen ik maak teveel gebruik van Ipad.
Werk clusteren werkt ook goed, constant een tijdsindeling maken en een to do lijstje.
Bekijken wat op een andere manier kan,geschrapt kan worden.
Minimalisme, levert tijdswinst op.
De juiste kleding in de kast, in het weekend de kleding voor de volgende week klaar hangen is tijdswinst.
Het eten en de boodschappen vooraf bekijken. Niet te vaak boodschappen doen, een boodschap kost ook een kwartier minimaal.
Als je prive alles op orde hebt, dan kun je kijken naar meer en betere ontspanning, lopen, fietsen, praten, iets waar jij energie van krijgt.
Ontspannend lezen is ook mindfulness las ik in een dik wetenschappelijk boek over mindfulness. Dan voel je dat je ademhaling losser wordt in je middenrif gaat zitten.
Losse eindjes en die zijn er veel, de gedachten daaraan ook, dat zorgt voor een rusteloze geest.
Sterkte, het blijft een gevecht, maar de dingen in het weekend klaar hangen en zetten voor de volgende week, de to do lijstjes op orde geeft meer tijd.
Helaas ben ik dan weer zo, dat ik denk, o, maar dan kan ik dit of dt ook nog wel doen.
Noot klaar ben ik. Als alles is opgelost verzin ik wel weer wat.
Heb ik allemaal hardhandig moeten leren door een burnout. En het belangrijkste is 'nee' zeggen. Als het te druk wordt ga ik met mijn manager om tafel zitten om de prioriteiten te stellen. Zodat ik rugdekking heb als ik mensen zeg dat hun verzoek niet nu of helemaal niet in behandeling wordt genomen. En heel soms werk ik dan wat meer als dat nodig is en kan binnen mijn priveplanning.
Ik werk om te leven tenslotte en leef niet om te werken.
overigens helpt het ook, om gewoon "nee" te durven zeggen bij drukte of gewoon te overleggen, afspraken te verzetten etc. Daar is meer ruimte en begrip voor dan dat je denkt, is mijn ervaring.
Succes!
Sommige collega's van me zeggen dan: "get a life". Als je naast je werk ook belang hecht aan andere zaken, kun je de planningstips (die andere commentatoren al heel goed verwoordhebben) gebruiken. Dus visualiseer hoe belangrijk je je huis vind, je relatie, je vrienden, je familie. En gebruik die visualisatie om je planning te verbeteren.
Of gaat het eigenlijk om de relatie met jezelf: werk je meer dan je aan energie hebt? (en verder heeft niemand er n probleem mee dat je zoveel werkt). Waarom doe je dat? Heb je niet genoeg aan je werk uren (Dan is het de vraag of je wel effecient of effectief genoeg werkt) of interpreteer je je baan ruimer dan zou moeten (perfectionisten en controlfreaks doen dat vaak). Met dat laatste ben je regelmatig bezig andermans werk te doen. Dat zou ik ook minder moeten doen. Voor mij helpt het als ik goed visualiseer (op n planningsheet) welke klussen ik doe EN WELKE ROL ik daarin heb. Daar kan ik mee "nee" zeggen.
En ik heb thuis mensen die niet willen dat ik moe ben, omdat ze aandacht en gezelligheid van me willen, en dat lukt slecht als ik moe ben. Dus die houden me "op het rechte pad". Maar het is lastig he?
In je eigen reactie van 12:59 uur schrijf je "je kan namelijk niet nee zeggen zonder goede reden". Dit roept bij mij de volgende vragen op : van wie kan je geen nee zeggen zonder goede reden? van jezelf niet of niet van je baas? En wat is dan een goede reden om wel nee te zeggen volgens jou en wat niet? Ik denk dat iedereen zijn "eigen" normen/criteria heeft wanneer nee zeggen wel gerechtvaardigd is en wanneer niet. Mensen nemen de ruimte als jij ze die geeft...oftewel...zeg jij geen nee, dan zal een ander er gebruik van maken. Lastig allemaal...Succes met het zoeken naar de juiste balans.
en geen argumenten geven, werkt beter dan wel argumenten geven. Argumenten kunnen namelijk weer legt worden. Nee, helaas gaat het niet lukken, is een prima antwoord.
en als de ander blijft zeuren, dwz verzoek steeds dringender herhalen, doe jij hetzelfde, ik snap dat het vervelend is, maar het gaat niet lukken. Dit wordt ook wel de kapotte grammafoonplaat techniek genoemd.
groetjes, pukkie
Je kunt ook oefenen door eerst te zeggen: moet ik even over nadenken of dat past in mijn schema/agenda. En dan later zeg je alsnog nee. Dan geef je de mensen de boodschap dat je er serieus over hebt nagedacht en dat het echt niet lukt.
Nee leren zeggen is sowieso wel goed dus als je het idee hebt dat er iets moet veranderen zou ik daarmee beginnen!
En een burn-out komt veel voor bij de leeftijdsgroep tussen de 25-35 jaar, jonge mensen die net beginnen aan hun carrière, graag willen. Gaan samenwonen of trouwen, verhuizen. Kortom een leeftijd waar er veel op je afkomt en veel van je geëist word.
Groet, Roelie
lastig is het zeker, maar al jullie reactie hebben het wel weer beter in perspectief gezet. En daar ben ik jullie dankbaar om.