Onze rijkdom 3: De toekomst
Zoals ik wel vaker heb gemeld zijn wij een gelukkig stel die gezond is, nog jong en vol energie in het leven staan. We staan allebei aan het begin van onze carrière en zijn reeds in het bezit van een mooi rijtjeshuis met een betaalbare hypotheek. Maar is dit wel voor iedereen weggelegd? En waarom kunnen we als mens niet gelukkig zijn met wat we hebben.
In deze serie zal ik enkele financiële zaken die nog niet bekend waren van ons uit de doeken doen en mijn denkwijze op een rij zetten. Vandaag deel 3. Wat is ons doel met dit geld? En wat voor toekomst willen we?
Verleden
Nog even een stukje terug naar gisteren. Ik heb gisteren namelijk veel vragen gehad waarom ik niet mijn hypotheek met het bedrag dat ik heb gespaard bekostigd heb. Het antwoord daarop is eigenlijk heel simpel. Want in Nederland is het namelijk zo dat je wordt beloond om een hypotheek te hebben. In de vorm van hypotheekrente aftrek! En nu is het zo dat ik toendertijd heb doorgerekend of het voordeel voor mij had om mijn spaargeld in te zetten. En dit bleek juist mij geld te kosten! Want je mist immers ook de rente op je spaarrekening, en krijgt minder hypotheekrente aftrek. Bij elkaar genomen was het dus slimmer voor mijn situatie om het geld te bewaren en volledig een hypotheek te nemen..... Het systeem is dus kapot om het zo maar eens te zeggen. En daarom ben ik ook van mening dat er wat aan gedaan moet worden, maar goed, ik ben ook maar een inwoner van Nederland en speel volgens de spelregels die zijn opgelegd.
Toekomst
Maar nu, wat gaan we er dan mee doen? Ik heb het al eerder in deze blogpost over gewaagd waarin ik stelde dat we onze benedenverdieping verbouwing ongeveer ramen op 50.000 euro. Het is een leuk idee dat we dit zomaar kunnen uitvoeren als we dit willen doen, maar mijn vriendin en ik hebben besloten voor dit bedrag netjes te sparen en langzaam op te bouwen. Maar stel, de keuken valt half uit elkaar en alles stopt ermee... Dan kunnen we besluiten het per direct uit te gaan voeren, en dat is een erg fijne gedachte.
Maar officieel is het geld dat eigenlijk alleen op mijn naam staat bedoeld voor het geval dat onze relatie stuk gaat. Ik ga er niet vanuit, maar het zou zomaar kunnen gebeuren dat dit het geval is. In dat geval kan ik het huis dat we nu bezitten mijn vriendin mee uitkopen en zo toch niet hoeven te verhuizen. Dit is overigens ook een bewuste keuze van mijn vriendin geweest om dit potje apart te houden, want je weet niet wat de toekomst brengt. En daar is zij ook realistisch in.Uiteraard zal het nut van het potje veranderen in de toekomst als er koters bij komen, maar die zijn de eerst komende jaren bij ons niet het geval.
Het plan?
Die is er dus niet. Niet op dit moment althans. Het plan ooit was het als aanbetaling te gebruiken op het huis. Dit bleek niet handig. Nu is het voor het geval dat er iets gebeurd, en in de toekomst eventueel voor de kinderen die gaan studeren (wat naar verwachting natuurlijk ook onbetaalbaar wordt!) Het kan zomaar alle kanten op gaan. Tijden veranderen, en behoeftes ook.
Feit blijft dat het gewoon handig is om te hebben en wie weet is het niet slim om het niet uit te geven en ervan te genieten..... Maar aan de andere kant, ik heb alles wat mijn hartje begeerd. En waarom dan geld uitgeven als je er niet gelukkiger van wordt........
Reacties
Ik vind het wel heel erg op zeker spelen als je nu al praat over studerende kinderen, terwijl er nog geen kinderen zijn. Daarnaast sparen jullie +/- EUR 1500,- per maand + jaarlijkse spaarrente en andere meevallers. Jullie (jij) hoeft niet op zeker te spelen, want je bent al zeker.
Groet. DB
Aan je loon te zien zit je in de 42% belastingschijf. Dan moet jeje spaargeld tegen een heel gunstige rente hebben weggezet, want je schreef gisteren dat je niet meer belegd.
Ik zou gewoon alles boven de belastingvrijevoet (EUR ~44.000,-) aflossen op de hypotheek.
Juist het feit dat we zoveel sparen elke maand zorgt ervoor dat er nu ook geen discussie over is dat dit geld moet worden aangesproken :)
Wij hebben onze financiën ook nog behoorlijk los van elkaar, omdat er geen kinderen zijn en omdat we allebei in staat zijn om genoeg geld te verdienen. We hebben wel een samenlevingscontract afgesloten, maar nog geen testamenten. Het huis is van mijn vriend, dus zijn familie zou dat erven. Mocht hij sterven, dan kan ik zelf wat nieuws zoeken (huren) en is er ook nog steun van zijn en van mijn familie, mocht ik zelf even niet zo daadkrachtig zijn. Als er in de toekomst dingen veranderen, kunnen we dit ook altijd weer aanpassen, maar ik zie dat nog niet zo snel gebeuren.
Lees eens het boek Hypotheekvrij van Gerhard Hormann.
Jullie zijn jong en hebben nog de mogelijkheden hiervoor.
Het boek is voor een ieder die met consuminderen bezig is een grote aanrader.
Ik kan snappen dat bij een scheiding je het voor jezelf goed geregeld hebt, maar als je dood gaat wil je op dit moment toch het beste voor je partner. Een overl.risico verzekering dekt de hypotheek, maar jou spaargeld gaat terug naar jou ouders en niet naar je partner waar je je huishouden mee deelt en altijd ziels veel van gehouden hebt.
Maar goed dat is mijn mening :)
Ik vind het knap dat je al zoveel eigen vermogen hebt! (het overlijden van je vader op 6 jarige leeftijd heeft je natuurlijk ook gevormd)
Mijn vraag: waarom investeren jullie niet in een groter huis? Het is nu een kopersmarkt en op de lange termijn een goede investering! Waarschijnlijk hebben jullie de ruimte nog niet nodig maar een leven zonder naaste buren...(ook al zijn het nog zulke geweldige buren, ik vond de nietszeggende gesprekken waar je ongewild toch altijd getuige van bent een crime...en omgekeerd zal dat ook zo zijn geweest) Voor ons was het gevoel van vrij zijn (woonboerderij zonder naaste buren) het ultieme !
Zelf vind ik het een benauwend idee om zo'n doemscenario achter de hand te hebben als zoiets als uit elkaar gaan. Maar ik had bij het aangaan van de relatie met mijn partner niet zo veel geld achter de hand, dus vind ik het ook moeilijk om daar een oordeel over te vellen. Misschien is het ook wel makkelijker om samen een kapitaal op te bouwen, dan hoef je over dit soort dingen niet na te denken. En ik ben ook vast te romantisch ingesteld ;-)
Er is er maar één nodig hoor, om een huwelijk of relatie te doen ploffen. Die ene kan dus die partner zijn waar jij je zo ontzettend zeker over voelt. Want over andermans gevoelens en gedachten heb je geen controle. Dus ik ben het met de twee voorgaande anoniemen eens.