Onze rijkdom 1: Situatie
Zoals ik wel vaker heb gemeld zijn wij een gelukkig stel die gezond is, nog jong en vol energie in het leven staan. We staan allebei aan het begin van onze carrière en zijn reeds in het bezit van een mooi rijtjeshuis met een betaalbare hypotheek. Maar is dit wel voor iedereen weggelegd? En waarom kunnen we als mens niet gelukkig zijn met wat we hebben.
In deze serie zal ik enkele financiële zaken die nog niet bekend waren van ons uit de doeken doen en mijn denkwijze op een rij zetten. Nu eerst deel 1. Onze situatie toegelicht.
Inleiding
Ik heb reeds eerder eens een post gewaagd aan wie we zijn (zie hier). Echter toch een korte samenvatting. Ik woon samen met mijn vriendin in een rijtjeswoning en ben samen met mijn vriendin 25 jaar oud. Ik zelf ben al mijn hele leven bewust van geld geweest. Ik ben zo opgevoed en ik vind het erg interessant om te volgen. Daarnaast is het ook zo dat je geld maar 1x kan uitgeven en ik dit graag bewust doe. Maar je kan wel stellen dat ik verslaafd ben geworden aan sparen en me vaak juist schuldig voel om geld uit te geven. Het is er bij mij met de paplepel ingegoten en dat werpt nu zijn vruchten af. Mijn vriendin heeft dit ook altijd gehad, maar heeft het niet zo ruim gehad als ik vroeger. Samen bouwen we nu een mooie toekomst op waarbij we bewust met geld omgaan en sparen voor de toekomst.
Waarom sparen?
Ik hoor vaak in mijn omgeving waarom we elke maand zoveel sparen. Als je het me een jaar of 2 terug vroeg kon ik alleen maar antwoorden..... Voor de fun. Het besef dat je zoveel mogelijk geld van je inkomen kon sparen, gewoon omdat het kon was iets waar ik heel trots op was. Toen ik dan ook thuis woonde ging het sparen heeeeel erg hard en kon ik zo 95% als het niet 99% af en toe was van mijn inkomen zo doorsluizen naar mijn spaarrekening. Ik verdiende toen natuurlijk niet al te veel, maar toen ik full-time ging werken en ook nog thuis woonde heb ik in die 2 jaar tijd wel enorm veel geld opzij kunnen zetten. Dit zorgt er nu voor dat we in principe zorgenloos kunnen leven, maar een vos verliest niet zijn streken..... En ik zeker ook niet.
Maar wanneer ben je dan tevreden?
Iets wat ook veel mensen zich moeten gaan afvragen, wanneer is genoeg, echt genoeg? Ik zelf weet hier namelijk het antwoord niet op. Ik lees soms verhalen over onze gezamelijke spaarrekening, waarin wordt gesteld dat 6000 euro ook een groot bedrag is..... Voor mij persoonlijk is dit, dat dus totaal niet. Voor veel mensen is 500 euro sparen per maand op een gezamelijke rekening een ongelooflijk hoog bedrag. Voor mij is dit het totaal niet en vind ik het juist te langzaam gaan. Met andere woorden, wat voor de 1 een machtig kapitaal kan zijn, is voor de ander een miezerig bedrag.
Nu wil ik niet zeggen dat ik het begrip van een euro kwijt ben, of arrogant uit de hoek komen, maar voor mij is sparen zorgen voor een zorgeloos leven, waar ik in kan reizen naar alle plekken van de wereld en kopen kan wat ik op dat moment nodig acht. Ook al kost dit vele duizenden euro's moet ik dit in mijn ogen gewoon kunnen kopen.
Het nadeel bij dit doel is, dat je nooit weet wanneer je dus genoeg hebt. Want wanneer kan je bovenstaande? Geen idee nog. En daarom sparen wij nog heerlijk door.
Zijn jullie dan niet tevreden met wat jullie hebben?
Wij zijn zeker tevreden met wat wij hebben, en ik besef me ook elke dag weer dat ik van geluk mag spreken dat ik op mijn 25st een koopwoning heb, een lieve vriendin, een gevulde rekening en het meest belangrijke een gezond leven. Maar ik ben er nog zeker niet achter wanneer ik gelukkig ben. Want wat is geluk in het leven? Bovenstaande is iets wat mij gelukkig maakt. Maar is dit het enige?
We zijn nog jong en zijn daarom ook nog op zoek naar geluk. En ik denk ook de zin van het leven. Vele consuminderaars zijn pas later begonnen met sparen en consuminderen. Maar ze hebben dan ook veel meer levenservaring en kunnen beter met zaken omgaan. Iets wat wij nog moeten leren.
Onze situatie, conclusie
Wij mogen niet klagen en al dat hoop ik ook dat ik niet zo overkwam. Ik ben een gelukkig mens en ik besef me dondersgoed dat ik volgens mij bij die bevolkingsgroep hoor die het allemaal prima voor elkaar heeft, maar zoals ik al zei, is geluk voor iedereen anders. Als we maar met zo'n alle respect voor elkaar opbrengen en elkaar proberen te helpen in het leven, van rijk tot arm gaat het goedkomen!
Morgen een speciaal over ons daadwerkelijke financiële vermogen. (Waar ik ook wel een beetje gespannen over ben om te delen met jullie.)
In deze serie zal ik enkele financiële zaken die nog niet bekend waren van ons uit de doeken doen en mijn denkwijze op een rij zetten. Nu eerst deel 1. Onze situatie toegelicht.
Inleiding
Ik heb reeds eerder eens een post gewaagd aan wie we zijn (zie hier). Echter toch een korte samenvatting. Ik woon samen met mijn vriendin in een rijtjeswoning en ben samen met mijn vriendin 25 jaar oud. Ik zelf ben al mijn hele leven bewust van geld geweest. Ik ben zo opgevoed en ik vind het erg interessant om te volgen. Daarnaast is het ook zo dat je geld maar 1x kan uitgeven en ik dit graag bewust doe. Maar je kan wel stellen dat ik verslaafd ben geworden aan sparen en me vaak juist schuldig voel om geld uit te geven. Het is er bij mij met de paplepel ingegoten en dat werpt nu zijn vruchten af. Mijn vriendin heeft dit ook altijd gehad, maar heeft het niet zo ruim gehad als ik vroeger. Samen bouwen we nu een mooie toekomst op waarbij we bewust met geld omgaan en sparen voor de toekomst.
Waarom sparen?
Ik hoor vaak in mijn omgeving waarom we elke maand zoveel sparen. Als je het me een jaar of 2 terug vroeg kon ik alleen maar antwoorden..... Voor de fun. Het besef dat je zoveel mogelijk geld van je inkomen kon sparen, gewoon omdat het kon was iets waar ik heel trots op was. Toen ik dan ook thuis woonde ging het sparen heeeeel erg hard en kon ik zo 95% als het niet 99% af en toe was van mijn inkomen zo doorsluizen naar mijn spaarrekening. Ik verdiende toen natuurlijk niet al te veel, maar toen ik full-time ging werken en ook nog thuis woonde heb ik in die 2 jaar tijd wel enorm veel geld opzij kunnen zetten. Dit zorgt er nu voor dat we in principe zorgenloos kunnen leven, maar een vos verliest niet zijn streken..... En ik zeker ook niet.
Maar wanneer ben je dan tevreden?
Iets wat ook veel mensen zich moeten gaan afvragen, wanneer is genoeg, echt genoeg? Ik zelf weet hier namelijk het antwoord niet op. Ik lees soms verhalen over onze gezamelijke spaarrekening, waarin wordt gesteld dat 6000 euro ook een groot bedrag is..... Voor mij persoonlijk is dit, dat dus totaal niet. Voor veel mensen is 500 euro sparen per maand op een gezamelijke rekening een ongelooflijk hoog bedrag. Voor mij is dit het totaal niet en vind ik het juist te langzaam gaan. Met andere woorden, wat voor de 1 een machtig kapitaal kan zijn, is voor de ander een miezerig bedrag.
Nu wil ik niet zeggen dat ik het begrip van een euro kwijt ben, of arrogant uit de hoek komen, maar voor mij is sparen zorgen voor een zorgeloos leven, waar ik in kan reizen naar alle plekken van de wereld en kopen kan wat ik op dat moment nodig acht. Ook al kost dit vele duizenden euro's moet ik dit in mijn ogen gewoon kunnen kopen.
Het nadeel bij dit doel is, dat je nooit weet wanneer je dus genoeg hebt. Want wanneer kan je bovenstaande? Geen idee nog. En daarom sparen wij nog heerlijk door.
Zijn jullie dan niet tevreden met wat jullie hebben?
Wij zijn zeker tevreden met wat wij hebben, en ik besef me ook elke dag weer dat ik van geluk mag spreken dat ik op mijn 25st een koopwoning heb, een lieve vriendin, een gevulde rekening en het meest belangrijke een gezond leven. Maar ik ben er nog zeker niet achter wanneer ik gelukkig ben. Want wat is geluk in het leven? Bovenstaande is iets wat mij gelukkig maakt. Maar is dit het enige?
We zijn nog jong en zijn daarom ook nog op zoek naar geluk. En ik denk ook de zin van het leven. Vele consuminderaars zijn pas later begonnen met sparen en consuminderen. Maar ze hebben dan ook veel meer levenservaring en kunnen beter met zaken omgaan. Iets wat wij nog moeten leren.
Onze situatie, conclusie
Wij mogen niet klagen en al dat hoop ik ook dat ik niet zo overkwam. Ik ben een gelukkig mens en ik besef me dondersgoed dat ik volgens mij bij die bevolkingsgroep hoor die het allemaal prima voor elkaar heeft, maar zoals ik al zei, is geluk voor iedereen anders. Als we maar met zo'n alle respect voor elkaar opbrengen en elkaar proberen te helpen in het leven, van rijk tot arm gaat het goedkomen!
Morgen een speciaal over ons daadwerkelijke financiële vermogen. (Waar ik ook wel een beetje gespannen over ben om te delen met jullie.)
Reacties
Het lijkt er soms op dat je gewoon meer en meer wilt sparen, het lijkt wel een verslaving ;-)
Ik zeg niet dat je geld moet uitgeven, maar je moet ook realiseren dat als je minder spaart dit ook genoeg kan zijn, ook voor jullie (mocht jullie situatie ooit wijzigingen).
Misschien komen er nog ooit kinderen en heb je daardoor inkomensverlies?
Succes verder en we zijn benieuwd naar morgen.
Maar inderdaad kinderen komen er ook eens aan. Het is dan helemaal fijn om een buffer te hebben :)
Jullie kunnen zo te lezen als jullie besluiten minder te werken of kinderen te krijgen (of door minder leuke dingen, maar dat is niet de bedoeling) makkelijk met minder doen en dat lijkt me een heel mooi en luxe uitgangspunt. Hoeveel mensen hebben geen huis op twee topinkomens en derhalve een molensteen om de nek.
Mensen waren bij ons ook wel eens verbaasd als ik vertelde dat wij veel konden sparen. Dan heb je zeker wel een geweldig salaris allebei? Nou, niet slecht maar wij geven het gewoon niet uit aan allerhande onzin en dan houd je al snel wat over aan het einde van de maand :)
Geniet van hetgeen je bereikt hebt.Een ander geniet van af en toe wat kopen/uitgeven.
Maar schaam je vooral niet!Je maakt zelf de keuzes en mag er dan ook de vruchten van plukken.
30 en 33 wij zijn slecht begonnen met een grote schuld 30000
gulden 1 kind en 18 en 21 jaar oud. we hebben de schuld in twee jaar afbetaald met 1 fulltime baan toen 1650 gulden netto en 600 gulden netto met een flat met huursubsidie. daarna onze eerste koopwoning met hypotheek van 165000 wij hebben daar in 6,5 jaar tijd 40.000 euro gespaard en zijn toen verhuisd naar woning van 300.000 euro hebben spaargeld aan verbouwing uitgegeven. daarna in 3 jaar tijd en restje van verbouwingsgeld weer 50.000 euro gespaard met 1 salaris ondertussen nog en een grote aanbouw neergezet van ruim 100.000 euro mensen snappen niet waar we het allemaal van doen. manlief heeft alleen een goed salaris van 2850 euro netto (maar de meeste mensen met 2 salarissen hebben meer) wij sparen voornamelijk de bonus/vakantiegeld en helft belastingteruggave woning zo komen we aan ongeveer 15.000 per jaar. het is maar wat voor prioriteiten je stelt denk ik. Wij gaan nu wat makkelijker met geld om omdat we onze doelen zo'n beetje behaald hebben (hou niet zo van reizen e.d.) en gaan nu van lieverlee de hypotheek die wel hoog is nu (340.000) aflossen. ben ook erg benieuwd naar jullie financieen.
Gr. Anne
We hebben in 1990 een mooi stadsmonument in een vestigingsstadje gekocht (unieke woning met relatieve waardebehoud) en 60% van on gezamelijke inkomen gespaard. Op dit moment hebben we een overwaarde op ons huis van Eur 300.000,-. Aan spaargeld hebben we Eur 400.000,- en daarnaast een kleine aandelenportefeuille. We zijn ons aan het voorbereiden om naar Italie te verhuizen. We gaan daar geen huis kopen, maar gewoon huren. Voor EUr 500,- huur je daar een mooie woning. Feitelijk kunnen we dan gewoon van (de rente) op ons vermogen leven. Heerlijk, uit de ratrace kunnen stappen wanneer je wilt, hoe leuk de baan ook is!
Ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn die dat niet nodig hebben, jij lijkt me zo iemand. En daar is niets mis mee.
Wanneer is het genoeg? Ik spaar ook graag, en heb een antwoord voor mezelf gevonden. Ik word maximaal 100 jaar, en ik heb niet zo heel veel nodig om van te leven. De dag dat ik genoeg kapitaal heb om van te leven tot m'n honderdste begin ik het op te maken. Elke maand hetzelfde bedrag, tot ik doodval.
En hoe groot is dat bedrag? Zo veel als ik nodig heb om van te leven. En dat kan ik vlot bepalen door het zo goed bij te houden.
Nu is de markt wat minder en merk ik dat als ondernemer flink en dat zorgt er eigenlijk voor dat ik weer wat meer naar de dingen buiten geld ga kijken. En ik moet eerlijk zeggen; dat zijn wel dingen die bij mij een geluksgevoel opleveren. Niet dat sparen dat niet doet, de veiligheid die geld geeft, geeft me ook rust, maar meer iets extra's. Ik ga mezelf vanaf deze maand zakgeld geven, waarmee ik o.a. kleding kan kopen en leuke dingen kan doen. Verder blijft de hand op de knip en is het sparen voor hypotheek/dak/ooit. Dat gaat misschien iets minder hard, maar voor mijn gevoel levert het wel wat meer balans op tussen bestaan en leven. En ook wel leuk: heel veel van die geluksmomentjes kosten ook helemaal geen geld, b.v. meer tijd overhouden omdat je minder troep hebt op te ruimen/schoon te maken, waardoor je b.v. weer spontaan mee kunt als iemand langskomt oid.
1,8 % x 700.000 euro is 12600 euro = 1050 euro per maand.
Dat is al geen vetpot, maar door de inflatie van ruim 2 % ga je achteruit. Je kunt natuurlijk wel interen op je vermogen, niets op tegen. Maar dat is iets anders dan van de rente leven.
Maar vergeet niet om ook NU te leven. En niet pas van je geld genieten als je oud bent.
Liefs Fredereique
Stel dat je 25000 per jaar uitgeeft, dat is ruim 2000 per maand. 700.000 : 25000 = 28 jaren. Jullie zijn midden 45, dus 45 + 28 = 73 jaar. Met de AOW en het opgebouwde pensioen zitten jullie dus op rozen.
Wij zijn 50 en 53 jaar. 600.000 spaargeld, het huis is vrij, waarde nu ongeveer 4.5 ton. Opgebouwd pensioen samen 30.000 bruto per jaar, samen met de AOW ongeveer 2500 netto per maand. Ook wij willen binnenkort stoppen. Ik maak me wel zorgen over de eurocrisis en de inflatie. Waarom verwacht je deflatie? Soms lees je dat er hyperinflatie wordt verwacht. Ik hoop natuurlijk dat je gelijk krijgt.
http://luxeofzuinig.blogspot.nl/p/huishoudboekje-luxe-of-zuinig.html
Wat we aan kapitaal hebben zal ik morgen uit de doeken doen :)
En het leven verandert, dat klopt. Zo moet er hier nog een huis komen, en voortplanting valt ook niet uit te sluiten. Maar dan berekenen we dan gewoon terug opnieuw.
Wat ik vooral wilde zeggen: sommige mensen zijn verslaafd aan consumeren, anderen aan sparen. Aan die tweede verslaving hoeft, voor je eigen financiele veiligheid, niet veel gedaan worden. Als je minder gaat sparen dat zal dat zijn omdat je er deugd van hebt (zie je enorme tv).
Liever verslaafd aan sparen dan aan uitgeven, denk ik zo
Jullie hebben het prima voor elkaar, geniet daarvan!
Wij hebben ook een koophuis, kunnen prima leven en toen we beiden fulltime werkten enorm veel sparen, inmiddels zijn we gelukkig met onze kleine man en dat is ook heel veel waard!
Van geld wordt je inderdaad niet gelukkig, goed om te lezen dat jullie gelukkig zijn met elkaar, dat is echt het belangrijkste!
Daarnaast zijn er regelen (zie bijv. Rabobank) dat je een vermogen stort en dit laat groeien tot 0,00 euro in x-aantal jaar.