Van Juli naar September

 En zo zijn we opeens wederom vele maanden verder tot ik een blogpost online zet. De laatste keer had ik mij voorgenomen dat ik vaker zou gaan bloggen en de ideeën spoten ook weer uit mijn vingers. Maar het mocht niet zo zijn, want bij draft posts is het gebleven. Hoe komt dat en waar is Luxe of Zuinig mee bezig?

Drukke periode

Laten we voorop stellen dat de grootste reden dat het er simpelweg niet van komt is doordat ik het veel te druk op mijn werk heb. Daar is ook nog bijgekomen dat ik tegenwoordig weer naar kantoor moet, wat extra tijd kost en de kinderen op zo een leeftijd zijn dat je echt je handen vol hebt aan ze. De avonden wil ik daarnaast graag gebruiken voor mijn sportactiviteiten of gewoon even helemaal niets en lekker op de bank hangen. 

De drukke periode loopt door tot het einde van het jaar, waarna ik hoop dat het tijdelijk wat rustiger gaat worden om weer even op adem te komen. Dat is althans de ruimte die ik mijzelf ga gunnen. De vraag is alleen of het bedrijf het ermee eens is. Maar dat is iets compleet anders. 

Hernieuwde ideeën

Ook heb ik nieuwe ideeën hoe ik precies mijn werk wil gaan vormgeven. Zoals ik al eerder meldde is sinds april van dit jaar mijn rol veranderd door een re-organisatie. De weg naar die nieuwe rol toe en het project waar ik nu op zit hebben op zijn zachtst gezegd nogal wat grijze haren opgeleverd, maar het begint nu wel te lopen. Ik heb hierop echter ook aangegeven dat na dit project we als bedrijf echt een stap terug moeten doen om te her-evalueren of wat we gedaan hebben de slimste acties zijn geweest voordat we weer doorstomen naar meer projecten met dezelfde druk. Dit leuk in de zomer ook te worden gehonoreerd, echter na de zomer is dit nobele streven, laten we het fundament goed neerzetten tot we weer doorbouwen, helaas weer gesneuveld. De redenen snap ik en begrijp ik. Ons bedrijf is drie jaar geleden overgenomen door een private equity bedrijf die drie jaar gaf om onze cijfers op groen te krijgen voordat het weer werd doorverkocht. Momenteel komen de targets die gezet zijn niet overeen met de daadwerkelijk cijfers en weten we dat we vanaf 2025 ook extra moeten bezuinigen. 

Nou goed, je snapt wel wat er dan precies gebeurd als je ooit in zo een situatie hebt gezeten en daarbij is het nadeel dat hoewel ik geen managersfunctie heb, ik wel genoeg meekrijg van deze struggles en keuzes.

Na de zomer heeft dit bij mij er ook toe geleid dat ik voor mijzelf een, nog niet definitieve keus, heb gemaakt. Maar dat het zaadje inmiddels wel al een klein boompje is geworden. Ik heb wederom mij ingeschreven voor een opleiding om het roer om te gooien en meer een sociaal maatschappelijke functie te kunnen bekleden. Sterker nog, ik heb op meerdere functies gesolliciteerd om wat meer informatie te krijgen wat ze precies qua opleiding nodig hadden. Dat heeft mij tot het inzicht gebracht om deze opleiding te gaan doen.

Mijn ambitie is dan ook dat ik voor het einde van het jaar die opleiding heb afgerond en ik wederom een mooi papiertje kan toevoegen aan mijn CV waardoor ik een carriere switch kan gaan maken mocht ik definitief die keuze maken.

Dat valt, hopelijk dan ook samen met het einde van het jaar waarin het huidige project is “afgerond” en ik kan zien hoe het bedrijf er voor staat en wat er precies gaat gebeuren. Ik verwacht namelijk dat dit bij mij wel bekend gaat zijn voor 1 januari. 

Veel gebeurd

Vele malen heb ik over de gouden kooi gesproken en een hoop mensen hadden waarschijnlijk allang de brui eraan gegeven. Maar zelf ben ik geen opgever, ik heb jarenlang iets opgebouwd waar ik trots op ben en om dat zomaar over boord te gooien. Bovendien kreeg ik elke keer weer kansen om te gaan doen wat ik zelf wil doen, en merk ik dat dit ook op prijs wordt gesteld. Waardoor de balans nooit in het voordeel komt om gewoon op te zeggen. 

Toch zijn er nu extra factoren, zoals gezegd. We naderen het jaar van verkoop, meer bezuinigingen en vermoedelijk meer werkdruk. Ik heb er ideeën bij hoe dit moet gaan lopen en krijg daar, mondeling, nu ook de ruimte voor om dat vorm te geven. Tegelijkertijd knaagt aan mij waarom ik nog energie hierin steek als ik ergens verwacht dat ik geen echte toezegging zal krijgen. Ik ben eigenwijs genoeg om het gewoon te doen. Echter wat ook mee begint te spelen is het verplicht naar kantoor komen. Dat heb ik echt vele jaren weten uit te stellen. Nu is dat feestje voorbij, en ik merk gewoon dat kantoordagen mij A. Veel reistijd kosten (minimaal 2 uur reistijd per dag, maar eerder 2,5 tot 3 uur met file). En B. De kantoordagen veel minder productief zijn en voor stress zorgen omdat de kinderen je meteen aanvallen als je thuis komt. Hierdoor zit je vaak toch s’avonds nog even te werken wat gewoon niet ok is. 

Maar het is mijn eer te na om het huidige project af te maken en dit tot een succes te brengen. Ook hier kan ik nog uren over praten maar uiteindelijk krijgen we het voor elkaar en dat is toch iets om trots op te zijn. 

Met andere woorden. Het begint judgement time te worden waarbij de balans, als ik het zo opschrijf, steeds meer de andere kant aan het opslaan is. Toch, blijft de gouden kooi gelden. Ik verdien een mooi salaris met vier dagen werken veel ruimte om mijn mening te geven en zelf acties uit te zetten. Maar ik moet mijzelf nu toch echt af gaan vragen of het na 15 jaar in dezelfde branche, eens wat anders te gaan doen. Qua inkomen zal ik enorm achteruit gaan als ik mijn hart volg, maar een zelfde type werk in een andere branche kan dit verzachten. Waarmee ik de laatste jaren tot FIRE kan overbruggen…. Of kies ik toch voor gemak en blijf ik waar ik blijf….

De komende maanden gaan het mij vertellen. Maar één ding blijft zeker, ik vind het een moeilijke keus die mij emotioneel best raakt, ondanks dat mijn Fuck you money daar geen enkele reden daarvoor zou moeten geven. 

Wordt vervolgd!