Hoe zorgen jullie voor een balans tussen werk en prive?

Vandaag een vraag aan mijn lezers. Zoals jullie weten heb ik een erg leuke baan waar ik heel erg van geniet, maar ik betrap mijzelf de laatste tijd heel vaak dat ik toch nog aan het werk ben terwijl ik al thuis had moeten zijn of dat ik thuis nog bezig ben terwijl het allang in de avond is.
Dit geldt niet alleen voor daadwerkelijk bezig zijn op de laptop maar ook geestelijk.

Ik probeer hier een balans in te vinden, maar ik vind het erg moeilijk om dit voor elkaar te krijgen.

Hoe zorgen jullie voor een goede werk/prive balans en wat voor tips hebben jullie voor mij?

Reacties

Anoniem zei…
Ik herken mijn partner in je levenswijze. Hij vindt z'n werk ook geweldig en is enorm betrokken en staat altijd klaar. Hij heeft nu een burn out...Zorg nu alvast voor een goede balans tussen werk en prive, maak met jezelf afspraken en hou je hier aan!! Succes!!
Het blijft een eeuwig durende afweging. Hoe ik nog steeds gelukkig ben dat ik in het weekend geen verplicht leeswerk meer heb.
Ik merkte op een gegeven moment dat ik het niet meer zo goed trok, al dat extra werk.
Nog steeds neem ik teveel hooi op de vork, ook al heb ik het nu rustig...
Aard van het beestje is het.

In jouw geval, het extra werk wordt gewoon verlangd en normaal gevonden. Iedereen met een beetje betrokkenheid bij het werk, doet meer dan de normale werktijden tegenwoordig. Stress en beetje burn-out is nirmaal, zeker met de crisis die achter ons ligt, werkt iedereen meer uren dan volgens contract.

De oplossing? Thuis zo min mogelijk doen, efficientie in too formaat. Maar ook zorg voor jezelf. Telefoon en laptop dicht.
Bij mij is de tv het huis uit. Tijd sparend iets. Toegegeen ik maak teveel gebruik van Ipad.
Werk clusteren werkt ook goed, constant een tijdsindeling maken en een to do lijstje.
Bekijken wat op een andere manier kan,geschrapt kan worden.
Minimalisme, levert tijdswinst op.
De juiste kleding in de kast, in het weekend de kleding voor de volgende week klaar hangen is tijdswinst.
Het eten en de boodschappen vooraf bekijken. Niet te vaak boodschappen doen, een boodschap kost ook een kwartier minimaal.
Als je prive alles op orde hebt, dan kun je kijken naar meer en betere ontspanning, lopen, fietsen, praten, iets waar jij energie van krijgt.

Ontspannend lezen is ook mindfulness las ik in een dik wetenschappelijk boek over mindfulness. Dan voel je dat je ademhaling losser wordt in je middenrif gaat zitten.

Losse eindjes en die zijn er veel, de gedachten daaraan ook, dat zorgt voor een rusteloze geest.

Sterkte, het blijft een gevecht, maar de dingen in het weekend klaar hangen en zetten voor de volgende week, de to do lijstjes op orde geeft meer tijd.
Helaas ben ik dan weer zo, dat ik denk, o, maar dan kan ik dit of dt ook nog wel doen.
Noot klaar ben ik. Als alles is opgelost verzin ik wel weer wat.
Lobke zei…
Ik weiger een thuiswerk aansluiting zodat ik op het netwerk kan, en ik neem mijn laptop nooit mee naar huis. Ik heb geen mobiele telefoon van het werk en mijn eigen nr heeft alleen mijn manager. Ik gebruik mijn mobiele telefoon ook niet voor werk zodat mensen mijn nummer ook niet krijgen.

Heb ik allemaal hardhandig moeten leren door een burnout. En het belangrijkste is 'nee' zeggen. Als het te druk wordt ga ik met mijn manager om tafel zitten om de prioriteiten te stellen. Zodat ik rugdekking heb als ik mensen zeg dat hun verzoek niet nu of helemaal niet in behandeling wordt genomen. En heel soms werk ik dan wat meer als dat nodig is en kan binnen mijn priveplanning.

Ik werk om te leven tenslotte en leef niet om te werken.
Anoniem zei…
Wij hebben de keus kunnen en willen maken dat ik thuis ben. Man werkt en ik zorg dat als hij vrij is, er niets extra's hoeft te gebeuren. Ik kook, zorg voor het huishouden, de financiën en heel veel dingen ernaast. We wonen klein zonder tuin, betalen geen auto, maken zuinige keuzes. Dat levert heel veel rust op voor ons beide. Neemt niet weg dat ook wij het weleens jammer vinden dat we niet die lekkere toevoeging kopen als bijv. geraspte kaas over de spaghetti, dat we liever oude kaas zouden eten dan de jong belegen en dat wat man betreft het stuk vlees best wat groter en vaker had gekund/gemogen. Maar de rust is ons veel waard en ik voel me prima bij het niet hebben van betaald werk, want ook dat moet bij je passen.
mariimma zei…
Ik maak een goede planning. Zo weet ik precies wat ik nog moet doen en wanneer. En dus ook in hoeverre ik nog thuis nog moet werken. Na jarenlange ervaring weet ik inmiddels, dat ik per werkdag ook 2 uur moet inplannen voor tussendoorstressdingen. Zo blijft mijn planning realistisch.

overigens helpt het ook, om gewoon "nee" te durven zeggen bij drukte of gewoon te overleggen, afspraken te verzetten etc. Daar is meer ruimte en begrip voor dan dat je denkt, is mijn ervaring.

Succes!
Dertiger zei…
hier geen tips.. ik heb geen baan met kantoortijden als gastouder.. ben afhankelijk van wanneer ouders opvang nodig hebben en dat kan ook op afwijkende tijden.. werk nu zelfs 7 dagen achter elkaar.. en man werkt ook veel te veel en neemt te veel taken op zich, en dan naast zn normale uren nog avonddiensten vanuit huis en 1 a 2x per maand een zaterdagdienst op de zaak...
Min of Meer zei…
Realistischer plannen en leren nee zeggen is de tip van mij, die zó de balans kwijtraakte dat ze nog steeds opgebrand thuis zit. Het is altijd wijsheid achteraf denk ik met spijt.
Een burnout wil ik dus juist voorkomen. Zeker door de aankomende veranderingen in ons werk. Afspraken maken is 1 ding, nu ons er nog aan houden.
Haha, Ja dat zou wel mooi zijn als we alles van te voren allemaal al weten, maar dat is juist het hele punt wij kunnen niet een week vooruit denken qua thuiszaken. Ik weet niet op zaterdag bijvoorbeeld wat ik de hele week ga eten en vind het naar de supermarkt gaan verder ook wel ontspannend omdat ik dan denk aan wat we gaan eten en ik daar ook plezier uit haal. Ik begrijp van het minimalise me maar dan moet je je wel daar helemaal op voorbereiden en dat is een stuk lastiger. Dat zie ik dan ook niet zo snel gebeuren.
Helaas moet ik van mijn werk wel vanuit huis kunnen werken vanwege on-call diensten. Deze zitten in mijn contract en horen er dus bij. Een werktelefoon hoort hier ook dus bij. Daar aan ontkomen kan ik dus niet.
Lekker, maar wij kunnen dat helaas niet omdat we allebei nog zo jong zijn en nog graag willen. Bovendien lijkt het ons beide niets om bijvoorbeeld thuis te zijn. Ik ga liever werken.
Vooral dat nee zeggen is een goede, maar de vraag hierbij is altijd... Hoe op een juiste manier nee zeggen. Je kan namelijk niet zomaar Nee zeggen zonder goede reden....
Een goede planning probeer ik altijd wel, maar helaas is mijn werk vooral ad-hoc zaken die tussendoor komen (storingen, prio zaken etc) en komt de analyse en structurele fixes op de tweede plaats. Hoe goed je dan ook planned... Je dag ziet er altijd anders uit, Maar het nee zeggen is inderdaad iets wat beter kan. De vraag is alleen hoe op een nette manier nee te zeggen.
KruidigMeisje zei…
Waar zit het probleem precies, LoZ? JE kan niet stoppen met werken, of je nu bij je baas zit, of thuis zit, lees ik.
Sommige collega's van me zeggen dan: "get a life". Als je naast je werk ook belang hecht aan andere zaken, kun je de planningstips (die andere commentatoren al heel goed verwoordhebben) gebruiken. Dus visualiseer hoe belangrijk je je huis vind, je relatie, je vrienden, je familie. En gebruik die visualisatie om je planning te verbeteren.
Of gaat het eigenlijk om de relatie met jezelf: werk je meer dan je aan energie hebt? (en verder heeft niemand er n probleem mee dat je zoveel werkt). Waarom doe je dat? Heb je niet genoeg aan je werk uren (Dan is het de vraag of je wel effecient of effectief genoeg werkt) of interpreteer je je baan ruimer dan zou moeten (perfectionisten en controlfreaks doen dat vaak). Met dat laatste ben je regelmatig bezig andermans werk te doen. Dat zou ik ook minder moeten doen. Voor mij helpt het als ik goed visualiseer (op n planningsheet) welke klussen ik doe EN WELKE ROL ik daarin heb. Daar kan ik mee "nee" zeggen.
En ik heb thuis mensen die niet willen dat ik moe ben, omdat ze aandacht en gezelligheid van me willen, en dat lukt slecht als ik moe ben. Dus die houden me "op het rechte pad". Maar het is lastig he?
Dertiger zei…
man heeft nu via zn werk een coach.. hij trekt nl alles nar zich toe, dus een burn out zal niet lang op zich laten wachten als er niets verandert. hij is een maand thuis gebleven na een bezoekje aan de huisartsenpost wat hyperventilatie bleek door te veel werken. man trekt alles naar zich toe, snapt dingen snel, pakt het snel op en vind het dan makkelijker om dingen zelf op te lossen ipv los te laten en evt tips te geven aan de mensen van wie de taken eigenlijk zijn.. hierdoor doet hij t werk van 3 ondertussen.. ipv van 1.. tja zolang t werk gebeurd, ziet een baas niet dat er eigenlijk 1 of 2 mensen bij moeten op de afdeling, dus blijft de werkdruk ook zo belachelijk hoog... maar man krijgt nu dus een coach om minder naar zich toe t trekken en leren nee zeggen en idd meer leuke dingen doen in vrije tijd ipv altijd maar werken en dingen afmaken of vooruit werken zodat de dag erna rustiger begint... en hopelijk regelt zn baas min 1 man extra op de afdelding, zodat als ze een zaterdagdienst hebben ze de maandags vrij kunnen nemen enz. want 2 avonddiensten en om de 2 a 3 weken een zaterdagdienst (extra, naast de normale 40-45 uur dus) is gewoon te veel... :(
Loesje zei…
Beste Luxe of Zuinig,
In je eigen reactie van 12:59 uur schrijf je "je kan namelijk niet nee zeggen zonder goede reden". Dit roept bij mij de volgende vragen op : van wie kan je geen nee zeggen zonder goede reden? van jezelf niet of niet van je baas? En wat is dan een goede reden om wel nee te zeggen volgens jou en wat niet? Ik denk dat iedereen zijn "eigen" normen/criteria heeft wanneer nee zeggen wel gerechtvaardigd is en wanneer niet. Mensen nemen de ruimte als jij ze die geeft...oftewel...zeg jij geen nee, dan zal een ander er gebruik van maken. Lastig allemaal...Succes met het zoeken naar de juiste balans.
Anoniem zei…
Wanneer je een burn out hebt gehad kun je wel nee zeggen zonder reden. je zult dan wel moeten...en aangezien je dat wil voorkomen. Je kost voor je baas meer geld als je met een burn out zit dan als je een opdracht weigert. Een opdracht: zeg de volgende keer nee, en geef geen reden. Mensen vinden je dan 5 minuten niet leuk en aardig meer, maar na die 5 minuten is het weer voorbij. Succes BrEkster (ervaringsdeskundige;-)
Anoniem zei…
Je zegt altijd nee, of tegen jezelf, of tegen de ander. Je kunt per keet bepalen wie nee te horen krijgt.

en geen argumenten geven, werkt beter dan wel argumenten geven. Argumenten kunnen namelijk weer legt worden. Nee, helaas gaat het niet lukken, is een prima antwoord.

en als de ander blijft zeuren, dwz verzoek steeds dringender herhalen, doe jij hetzelfde, ik snap dat het vervelend is, maar het gaat niet lukken. Dit wordt ook wel de kapotte grammafoonplaat techniek genoemd.

groetjes, pukkie
Min of Meer zei…
Ik heb inmiddels leren nee zeggen, hoe? Door eerst te oefenen in makkelijke situaties en dat -als dat lukt- te verplaatsen naar de moeilijke situaties. En weet je wat ik leerde: iedereen heeft er begrip voor als je nee zegt het is je eigen angst die je tegenhoudt. Sterker nog: de meeste mensen zeggen als je nee zegt: o oke dan los ik het anders op.
Je kunt ook oefenen door eerst te zeggen: moet ik even over nadenken of dat past in mijn schema/agenda. En dan later zeg je alsnog nee. Dan geef je de mensen de boodschap dat je er serieus over hebt nagedacht en dat het echt niet lukt.
Janne zei…
Wij zijn ook meer uren per dag bezig met ons werk. Het voordeel is dat wij een atelier aan huis hebben. Al ruim 30 jaar. We zijn nu aan het afbouwen (beide 64) maar zijn niet van plan om helemaal te stoppen. Al die jaren met zoveel plezier gewerkt. soms een race tegen de klok maar veel voldoening als alles gelukt was. Ook 2 kinderen tot goede, verstandige meiden opgevoed die terug kijken op een geweldige jeugd, veel tijd aan mantelzorg voor ouders besteed en dakloze broer geholpen zijn leven weer op de rails te krijgen.
Nee leren zeggen is sowieso wel goed dus als je het idee hebt dat er iets moet veranderen zou ik daarmee beginnen!
Mieke zei…
De balans vinden is voor iedereen anders. Dit ligt ook aan je prioriteiten, wat vind je belangrijk in het leven? En waar haal je je waardering uit? Voor de een is dit werk voor de ander relaties, vakanties, mooi huis of vrijheid. Vorige jaar heeft mijn man een burn-out gehad, en helaas is hij niet de enige zoals je ook de voorgaande reactie's leest. En door de burn-out gehad gaan je prioriteiten veranderen, of kom je er pas achter wat eigenlijk je prioriteiten zijn. Dat heeft voor ons de keuze gemaakt dat hij op woensdags vrij is en dus 4 dagen werkt, deze dag ben ik ook vrij en geeft ons de ruimte om lekker te wandelen, maar ook om dingen te doen die voor ons veel "druk" leverde, zoals boodschappen, even naar de drogist of het huishouden doen. Dit gebeurde of vaak 's avonds of zaterdags, op het moment terwijl je daar vaak geen zin in had, wetende dat het dan ook vaak druk is in de winkels. Ons geeft het nu rust wetende het in het weekend of op woensdag te kunnen doen. Wij zijn hierdoor er achter gekomen dat werk voor ons niet belangrijk is, het is leuk en een middel om te voorzien in je financiën, maar ons werk bepaald niet wie we zijn. In Nederland word je werk vaak als status gezien.

En een burn-out komt veel voor bij de leeftijdsgroep tussen de 25-35 jaar, jonge mensen die net beginnen aan hun carrière, graag willen. Gaan samenwonen of trouwen, verhuizen. Kortom een leeftijd waar er veel op je afkomt en veel van je geëist word.
Mieke zei…
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Anoniem zei…
Balans werk en privé valt niet altijd mee maar een makkelijke, toch lastige, afweging is slechts een balans te maken tussen "verantwoordelijk zijn of verantwoordelijk voelen" Wanneer je verantwoordelijk bent moeten daar ook de voorwaarden voor geschept worden door de werkgever. Wanneer je je teveel verantwoordelijk voelt gaat dat al snel ten koste van je privé leven en is de kans op een burn out groter. Hoop dat je hier wat aan hebt.

Groet, Roelie
Bedankt Martine, ik ga ermee aan de gang.
Ik ga voor mezelf aan de gang wat ik nu precies wil bedankt voor je reactie.
Hier herken ik mijzelf geheel in. Ik trek een hoop persoonlijk naar me toe en los zelf het probleem dan wel op omdat ik merk dat andere dit niet doen. Het loslaten is alleen het probleem. Dat kan ik niet zomaar omdat ik altijd het gevoel heb dat het probleem terug op mijn bordje komt.
Hoi Loesje, nu ik er zo overna denk denk ik dat het vooral om het nee zeggen tegne mijzelf is. Ik kan het niet makkelijk loslaten omdat ik het me persoonlijk aantrek en gewoon graag opgelost zie.
lastig is het zeker, maar al jullie reactie hebben het wel weer beter in perspectief gezet. En daar ben ik jullie dankbaar om.
Jup, je hebt helemaal gelijk Mieke, Ik moet het eerst voor mezelf duidelijk hebben wat ik precies wil voordat ik het kan uitstralen naar buiten. Bedankt!
Hoi Anoniem, Je hebt hier een goed punt bedankt.

Populaire posts