De vraag van gisteren verder uitgelegd

Gisteren stelde ik jullie lezers de vraag hoe ik om moest gaan met de balans tussen werk en prive. Zoals jullie begrijpen was die vraag niet zomaar aanwezig en stelde ik hem bewust. Graag wil ik hem verder aan jullie uitleggen.

Werk
Zoals ik gisteren ook stelde ben ik heel trots op mijn werk en heb ik als probleem dat ik er ook nog erg goed in ben. Dit wordt enorm op prijs gesteld door mijn collega's, maar als nadeel is er inmiddels ook een verwachtingspatroon dat ik alles wel kan oplossen. Allemaal geen probleem als je er de tijd voor hebt. Maar tegenwoordig ben ik onderdeel van verschillende projecten waar veel uren in gaan zitten en zou mijn oude werk overgenomen moeten zijn door mijn collega's. Niets is minder waar, want op het moment dat het echt goed fout gaat wordt er per direct weer een beroep op mij gedaan.
Een compliment dat er zoveel vertrouwen op mij ligt, maar ook een nadeel voor mezelf dat ik veel meer tijd een uren bezig ben met zaken waar ik mij niet meer mee moet bemoeien.

En nu verder?
Maar dit alles is nog niet genoeg voor mijn vraag want dit is een situatie waar ik nog wel redelijk goed mee om kan gaan en ook nog wel plezier uit haal. Wat is er dan veranderd?

Ik ben door mijn inzet namelijk voorgedragen om mee te mogen doen in het " High Potential" programma binnen mijn bedrijf. Een enorme eer natuurlijk om voorgedragen te worden (wat door midden en hoger mangement) moet worden geaccordeerd en approved. Maar dat brengt mij ook weer op een dilemma. Namelijk doordat het dus ook alleen maar drukker zal gaan worden voor mij.

Zo is er nu al mij gemeld dat werkweken van 60+ uren niet ongewoon gaan worden en dat ik vaak genoeg in het weekend aan de slag zal moeten gaan.
Allemaal geen problemen zolang ik er maar voor kan zorgen dat ik mijn normale werkzaamheden niet mee naar huis hoef te nemen.....

Gesprek
Ik heb inmiddels dit ook al besproken met mijn manager die al aangaf dat hij me zou ondersteunen zodat ik het niet te druk zal krijgen, maar als je kijkt naar mijn eerste alinea zie je dat dit toch wel gaat gebeuren. De vraag is dan ook voor mij hoe ik hiermee om moet gaan...
Nee zeggen is een optie die ik moet gaan oefenen, en snel ook. Maar wel met onderbouwing, zoals een lezer ook opmerkte moet ik het vooral aan mezelf uitleggen waarom ik nee zeg. En dat is terecht, ik ben van mening dat ik altijd kan helpen als dat nodig is en het bedrijf vooruit helpt. Maar ik moet nu ook aan mezelf gaan denken dat ik niet te ver doorsla en mijn gezondheid eronder gaat leiden....

Moeilijk moeilijk, een hele eer allemaal dit, maar toch ook weer een enorme last. Maar nu snappen jullie hopelijk mijn vraag van gisteren.

Fijne zondag alvast!

Reacties

Anoniem zei…
Hallo Luxe of zuinig,
Als perfectionist zit je in een spagaat en je voorziet dat deze spagaat alleen maar meer zal gaan knellen. Ik herken het probleem en heb zelf veel gehad aan het boek van Covey: de 7 kwaliteiten van effectief leiderschap. Dit boek is al 20 jaar een bestseller en helpt je bij de keuzes maken welke dingen je juist wel en welke dingen je niet moet blijven doen. Hiermee kan je met een plan wat je zelf blijft doen en wat je afstoot naar een ander (mogelijk onder jouw begeleiding) naar je leidinggevende. Het is goed dat je leidinggevende je steunt maar wat je wel kan doen en wat niet ligt bij jezelf.
Succes
Anoniem zei…
Als men je van tevoren zegt dat werkweken van meer dan 60 uur geen uitzondering zullen zijn, dan lijkt het me dat je daar dan moeilijk nee tegen kunt zeggen. Mij lijkt 60 uur per week erg ongezond en erg ongezellig. Het leven is maar kort en je leeft niet om te werken!

Pennie Wijs
Dertiger zei…
herkenbaar.. man pakt dingen ook makkelijk op.. werkt nu gemiddeld 55 u..:( zit idd ook in meerdere projecten los van zn normale werk.. lastig idd.. erg herkenbaar.. hij begint nu met een coachingstraject..

goed iig dat je hier zo bewust over nadenkt.. heb je evt de mogelijkheid om huidige taken helemaal los te laten/over te laten aan anderen ?
Volgens mij wordt het een kwestie van bewuste keuzes maken. Je bent volgens mij redelijk ambitieus en krijgt een prachtige kans aangeboden. Er wordt al bij verteld dat het veel tijd gaat kosten. Dat gaat dus ten koste van vrije tijd en tijd met je vriendin. Het lijkt me dus ook een keuze die je met je partner goed bespreekt alvorens een knoop door te hakken. Maar ook met een 60-urige werkweek is enige tijd voor jezelf wel mogelijk, mits je werkgever je enige flexibiliteit gunt. Zo zou je bijvoorbeeld een ochtend in de week kunnen reserveren voor sporten of iets anders en dit compenseren door te werken in de avonduren. Minimaal 1 avond in de week vrijhouden om iets leuks te doen met je vriendin. Een paar weekendjes weg reserveren in de agenda etc. Kwestie van heel goed plannen.
Het blijft lastig, het dilemma van ambitie vs vrije tijd. Als je plezier hebt in je werk moet je de kans grijpen, maar als je werk goed kunt relativeren kies je misschien eerder voor (kostbare) vrije tijd. Het compliment van je werkgever kun je in ieder geval in je zak steken! Succes ermee!
Anoniem zei…
Ik begrijp je dilemma en je situatie is voor mij herkenbaar van jaren her. Inmiddels heb ik beter geleerd om 'nee' te zeggen, maar dat blijft een aandachtspunt.

Je lijkt me een schrander, verantwoordelijk mens die altijd voor anderen klaar staat. Je weet goed waar de schoen wringt, maar de vraag is of je het knelpunt in je eentje kunt oplossen. Als ik je verhaal zo lees, krijg ik de indruk dat er meer nodig is dan een paar tips en handvatten, omdat je als vanzelf anderen voor laat gaan op jezelf en het lijkt erop dat dat iets dieper gaat dan een 'simpele' gedragsverandering. Als ik jou was, zou ik een paar gesprekken met een coach overwegen (misschien kan je werkgever daarin ook iets betekenen?)

En verder over het geweldige aanbod. Veronderstel dat je na veel wikken en wegen vaststelt dat het risico van zoveel op je bordje teveel van het goede is en je zou besluiten niet aan het programma mee te doen. Dan ga je door met je huidige werk en zet daarin stappen. En als je dan bv 5 jaar verder bent en je bedenkt hoe je werk en leven er dan uitziet, hoe denk je dat je dan terugkijkt op je keuze? Had je vanuit dat perspectief dezelfde keuze gemaakt of had je toch liever de andere keuze gemaakt?

Succes met je overwegingen en zorg goed voor jezelf.

Lies
Anoniem zei…
Uit eigen ervaring weet ik hoe gemakkelijk je kunt laten meeslepen in hard werken en veel uren maken. Zeker als je gevraagd wordt omdat je je werk zo goed doet. Maar pas op dat je jezelf en je partner/gezin niet kwijtraakt doordat er bijna geen tijd of energie meer overblijft voor iets buiten je werk. Een afgepaste period meer dan 60 uur werken kan noodzakelijk en/of nuttig zijn, maar er moet een eind in zicht zijn. Mijn ervaring is dat:
1) het erg gemakkelijk insluipt om ook in de avonduren of in het weekend een paar uur te werken, zelfs als het niet meer nodig is.
2) veel uren ook vaak het gevolg is van een slechte planning, dan wel collega's die slecht/slordig werk leveren.
Ook die prachtige projecten waar je aan mee zou mogen werken zijn gebaat bij frisse en vodoende uitgeruste mensen, naarmate je vermoeider wordt, neemt je productiviteit en je creativiteit in hoog tempo af. In die zin is het zowel in jouw belang als dat van het bedrijf om goede grenzen aan te geven.
Succes bij het nemen van je beslissing! JBR
Anoniem zei…
Misschien is het alleen tijdens het traject dat je zoveel uren moet werken? Ik denk dat je spijt gaat krijgen als je het níet doet, en dat je je gaat vervelen op je oude werkplek.

Overleg met je gezin, houdt zelf je uren goed in de gaten en gá ervoor.

Siebrie
This is the precise weblog for anybody who needs to seek out about this topic. You notice so much its almost arduous to argue with you. You positively put a brand new spin on a subject that's been written about for years. Nice stuff, simply nice!

Populaire posts